Archiwum z dnia: 24 października 2021

24.10.2021, niedziela , Św. Antoniego Marii Clareta

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Proroka Jeremiasza 31, 7-9

Tak mówi Pan: «Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów! Głoście, wychwalajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela!
Oto sprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi. Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem, kobieta brzemienna wraz z położnicą: powracają wielką gromadą.
Oto wyszli z płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia wody równą drogą – nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsza radosna pieśń z księgi Jeremiasza nawiązuje do wyzwolenia ludu Izraela z niewoli babilońskiej. Warto jednak sięgnąć do fragmentów z wcześniejszych rozdziałów, aby zobaczyć, dlaczego Izrael w ogóle w tej niewoli się znalazł: dałem im tylko przykazanie: Słuchajcie głosu mojego (…) Chodźcie każdą drogą, którą wam rozkażę, aby się wam dobrze powodziło. Ale nie usłuchali ani nie chcieli słuchać i poszli według zatwardziałości swego przewrotnego serca; odwrócili się plecami, a nie twarzą (…) nie usłuchali Mnie ani nie nadstawiali swych uszu. Uczynili twardym swój kark, stali się gorszymi niż ich przodkowie (Jr 7,23-24). Dobrze jest cieszyć się z wolności, ale może nie warto poddawać się niewoli? Na ile ja słucham Pana i chodzę Jego drogami, aby nie musieć leczyć, tylko zapobiegać kłopotom?
• Co ciekawe, Bóg zapowiada powrót z niewoli, gdy sama niewola dopiero nadchodzi. Budzi nadzieję już wtedy, gdy wszystko zdaje się dopiero pogrążać w mroku. Dlaczego tak? Odpowiedź jest w ostatnim wersie – Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym. Daje mi ponieść konsekwencje moich wyborów i wejść w różne moje niewole, ale zostawia nadzieję, zawsze mogę wrócić jak syn do ojca, gdy zaczyna być źle. On nie umie inaczej, bo jest Bogiem wiernym przymierzu, które zawarł ze mną i to nawet wtedy, gdy ja nie jestem wierny.  Czy w chwilach mroku w swoim życiu masz przed oczami i w sercu to, że łaska i wierność idą przed Nim (Ps 89,15)? Że jest światło w tunelu, choć może jeszcze go nie dostrzegasz?
• Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem, kobieta brzemienna wraz z położnicą. Wracający z niewoli to, jak widać, ludzie słabi a nie zwycięskie wojsko wracające z obfitym łupem. Prorok podkreśla ten fakt, aby nam powiedzieć, że to nie my sami – mocą naszych rąk i umysłów – uwalniamy się z niewoli, ale to sam Jahwe wyzwala, że to On jest gwarantem naszego wyzwolenia. A konkretnie, patrząc już w perspektywie Nowego Przymierza – to Jezus, który jest Chrystusem. Przyjdź Panie Jezu, moja wolności!

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, gdy jestem zawieszony i zaplątany w swoich niewolach i uzależnieniach, Ty ukaż mi światło życia i nadzieję na nowe otwarcie!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?