Archiwum z dnia: 15 stycznia 2022

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO, WZRASTAĆ W POKORZE

15.01.2022, sobota

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Pierwsza Księga Samuela 9, 1-4. 17-19; 10, 1

Był pewien dzielny wojownik z rodu Beniamina – a na imię mu było Kisz, syn Abiela, syna Serora, syna Bekorata, syna Afijacha, syna Beniamina. Miał on syna imieniem Saul, wysokiego i dorodnego, a nie było od niego piękniejszego człowieka wśród synów izraelskich. Wzrostem o głowę przewyższał cały lud.
Gdy zaginęły oślice Kisza, ojca Saula, rzekł Kisz do swego syna, Saula: «Weź z sobą jednego z chłopców i udaj się na poszukiwanie oślic». Przeszli więc przez górę Efraima, przeszli przez ziemię Szalisza, lecz ich nie znaleźli.
Powędrowali przez krainę Szaalim: tam ich nie było. Poszli do ziemi Jemini i również nie znaleźli.
Kiedy Samuel spostrzegł Saula, odezwał się do niego Pan: «Oto ten człowiek, o którym ci mówiłem, ten, który ma rządzić moim ludem».
Saul podszedł tymczasem do Samuela w bramie i rzekł: «Wskaż mi, proszę, gdzie jest dom Widzącego». Samuel odparł Saulowi: «To ja jestem Widzący. Chodź ze mną na wyżynę! Dziś jeść będziecie ze mną, a jutro pozwolę ci odejść, powiem ci też wszystko, co jest w twym sercu». Samuel wziął wtedy naczyńko z olejem i wylał na głowę Saula, ucałował go i rzekł: «Czyż nie namaścił cię Pan na wodza nad swoim dziedzictwem?»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Saul wyrastał w rodzinie dzielnego wojownika, a więc miał na kim się wzorować. Był wysokim i dorodnym mężczyzną, a nie było od niego piękniejszego człowieka wśród synów izraelskich. Wzrostem o głowę przewyższał cały lud. Saul miał jeszcze jedną ważną cechę osobowości – pokorę. Sam mówił o sobie do Samuela: Czyż ja nie jestem Beniaminitą – z jednego z najmniejszych pokoleń izraelskich, a ród mój czyż nie jest najniższy ze wszystkich rodów pokolenia Beniamina? (1Sm 9, 21) Młody Saul wie kim jest i wydaje się, że ta cecha zdecydowała o wyborze go na króla Izraela.
  • Kiedy Bóg powołuje słabego człowieka do swojej misji nie pozostawia go samego. Samuel mówi do młodego Saula: Ciebie też opanuje duch Pański i będziesz prorokował wraz z nimi, i staniesz sie innym człowiekiem. Gdy ci się spełnią te znaki, uczyń, co zdoła twa ręka, gdyż Bóg będzie z tobą. (1Sm 10, 6-7) i dodaje: Gdy tylko Saul odwrócił się i miał odejść od Samuela, Bóg zmienił jego serce na inne i w tym dniu spełniły się wszystkie owe znaki. (1Sm 10, 9) Najważniejsze, gdy Bóg powołuje człowieka do jakiejkolwiek misji, to JEST Z NIM.
  • Król Saul jest jednak także ogromną przestrogą na osób sprawujących jakąkolwiek władzę. Trzydzieści lat zwycięstw Saula sprawiło, że utracił pokorę i wszedł na drogę pychy. Pycha to przede wszystkim wzrastanie w nieposłuszeństwie wobec Bożego Słowa, dlatego też został odrzucony przez Boga jako król Izraela: Czyż milsze są dla Pana całopalenia i ofiary krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze jest posłuszeństwo od ofiary, uległość – od tłuszczu baranów. Bo opór jest jak grzech wróżbiarstwa, a krnąbrność jak złość bałwochwalstwa. Ponieważ wzgardziłeś nakazem Pana, odrzucił cię On jako króla. (1Sm 15,22-23)
  • “Mała Arabka”, święta z Bliskiego Wschodu, mawiała, że w niebie są ludzie z wszelkimi brakami, ale z duchem pokory. Natomiast w piekle są ludzie zdolni i bardzo zdolni, ale z duchem pychy. Czy prosisz Jezusa o dar pokory i łaskę wzrastania w pokorze, czyli posłuszeństwu Bożemu Słowu, które w różny sposób dociera do Ciebie? Czy czuwasz nad swoim sercem i badasz je, sprawdzasz, co w nim jest – czy pokora, czy pycha?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziekuję Ci za wzór Twojego posłuszeństwa. Dziekuję za wzrastanie w łasce pokory, patrząc na Ciebie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?