Archiwum z dnia: 9 sierpnia 2022

09.08.2022, wtorek , Święto św. Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein), patronki Europy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Ozeasza 2,16.17b-18.21-22

To mówi Pan: „Chcę przynęcić niewierną oblubienicę, na pustynię ją wyprowadzić i mówić do jej serca, i będzie Mi tam uległa jak za dni swej młodości, gdy wychodziła z egipskiego kraju. I stanie się w owym dniu, że nazwie Mnie: «Mąż mój», a już nie powie: «Mój Baal». I poślubię cię sobie znowu na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Bóg tęskni za człowiekiem. Jego pragnienie bliskości z nami jest wręcz szalone. Prorok Ozeasz w dzisiejszym słowie porównuje Boga do młodzieńca zdradzonego przez oblubienicę, który nie tylko nie pragnie zemsty ani rozstania, ale szuka ukochanej aby jej przebaczyć i odnowić miłość.
• Bóg chce oblubienicę (czyli każdego i każdą z nas) wyprowadzić na pustynię. Pustynia ma dwie główne cechy. Po pierwsze pustynia nie jest fajna: jest sucho i gorąco, człowiek, który jest na pustyni ma ochotę jak najszybciej z niej uciec. Ale jednocześnie pustynia to miejsce gdzie nic nas nie rozprasza, z dala od zgiełku świata, problemów i radości, przyjaciół i wrogów.
• Bóg wie, że tych właśnie warunków potrzebujemy zwykle aby zacząć Go słuchać. Potrzebujemy się oderwać od codzienności, ale też potrzebujemy trochę niewygody, dyskomfortu, trudu albo i lęku. Gdy jesteśmy zabiegani, zaprzątnięci codziennymi sprawami i gdy jest nam dobrze to zapominamy o Bogu. A nasze oczy coraz bardziej koncentrują się na naszych Baalach (czyli naszych ziemskich pragnieniach a także obsesjach czy obawach).
• Bóg zna nasze serce. Jeśli widzi, że tak naprawdę chcemy należeć do Niego, ale gdzieś się gubimy wtedy On będzie prowadził nas na pustynię i mówił do naszego serca. Dziękujmy Bogu za czas trudu i posuchy i wykorzystajmy go, bo wtedy On jest najbliżej.
• I jeszcze jedno: Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana. Bóg pragnie wierności. Tylko przez wierność można Go poznać, czyli się do Niego zbliżyć, wejść w bliską relację, rozumieć czego On oczekuje i czego dla nas pragnie, doświadczyć Jego prowadzenia i błogosławieństwa.
• Potrzebujemy pustyni na co dzień. Codziennego, wiernego czasu oderwania, czasu być może związanego z trudem i dyskomfortem. Czasu poświęconego Panu. Czy znajdujesz czas na swoją codzienną pustynię?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, wybacz mi moje niewierności. Pozwól mi wrócić do ciebie. Daj mi moc do trwania w wierności.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?