Archiwum z dnia: 4 października 2022

04.10.2022, wtorek , Św. Franciszka z Asyżu, zakonnika

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Psalm 139,1-3.13-15

Przenikasz i znasz mnie, Panie
Ty wiesz kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz moje wszystkie drogi.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył
godne podziwu są Twoje dzieła.
I duszę moją znasz do głębi.
Nie byłem dla Ciebie tajemnicą,
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,
utkany we wnętrzu ziemi.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył godne podziwu są Twoje dzieła.” Jaki masz stosunek do samego siebie? Czy kochasz siebie? Czy w Twoim sercu rodzi się wdzięczność Panu Bogu za to, że Cię stworzył? Czy widzisz siebie jako dar, dzieło swoich rodziców, którzy dali Ci w genach wygląd a także dzieło Boga, który dał Ci ducha stanowiącego o istocie Twojej osoby, niepowtórzonej w innym człowieku? Czy zdajesz sobie sprawę, że pojawiłeś się na tym świecie bo Bóg bardzo chce mieć Ciebie w Niebie? „Wypuścił Cię ze swoich rąk na Ziemię” abyś dojrzał i wydoskonalił się w Miłości, którą jest on sam. A może czujesz w sobie żal do Boga za swoje życie? Za to, że cię stworzył? Za to, że musisz wiele cierpieć, że nie obdarzył  Cię wieloma talentami, bogactwem czy urodą? Jak sądzisz skąd bierze się Twój stosunek do samego siebie?

• „Przenikasz i znasz mnie, Panie…. i znasz moje wszystkie drogi. I duszę moją znasz do głębi.” Jakie uczucie budzi się w Tobie, gdy wiesz, że Bóg zna Cię do głębi? Czy wywołuje to w Tobie lęk czy pokój? Adam i Ewa w Raju nie bali się Boga i nosili w sercu pokój, dopóki nie „zjedli owoców z drzewa poznania dobra i zła”. Bóg nie przeklął Adama i Ewę a przeklął węża. Wydalając pierwszych rodziców z Edenu Bóg sporządził ubranie i przyodział ich zapowiadając trud życia i brak dostępu do owoców z drzewa życia. Co widzisz w obliczu Boga patrzącego w plecy Adama i Ewy wychodzących z Raju? Gniew czy łzy?
• W przykazaniu miłości zapisanego u św. Marka 12,30-31 jest napisane, że mamy miłować Boga całym sercem, duszą, umysłem i mocą a bliźniego swego jak siebie samego. Co się dzieje jeżeli nie kochamy samych siebie? Czy jesteśmy wówczas w stanie wypełniać przykazanie miłości? Czy jeśli nie pokochamy siebie, to będziemy mogli kochać bliźnich i Boga? Czy dostrzegasz w sobie zależność, że ile w Tobie miłości do siebie samego, tyle w Tobie miłości do Boga i bliźnich? Czy nie jest tak, że pierwszym naturalnym przykazaniem jest miłowanie siebie samego?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Przeczytaj „Hymn o miłości” 1 List do Koryntian rozdział 13 i zweryfikuj z tekstem swoją miłość do siebie?

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?