Archiwum z dnia: 6 października 2022

06.10.2022, czwartek , św. Brunona, prezbitera

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 1, 68-75

Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo lud swój nawiedził i wyzwolił, i wzbudził dla nas moc zbawczą w domu swojego sługi Dawida. Jak zapowiedział od dawna przez usta swych świętych proroków, że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; że naszym ojcom okaże miłosierdzie i wspomni na swe święte przymierze: na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu Abrahamowi. Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, służyć mu będziemy bez trwogi, w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Kantyk Zachariasza, nowy i świeży co rano, pojawia się w Liturgii Godzin. Zbawienie, odkupienie, wyzwolenie już się dokonało; sidło grzechu się podarło i zostaliśmy uwolnieni. A jednak wciąż potrzebujemy odświeżenia w wierze, nadziei, miłości, doświadczeniu mocy Boga i Jego stałości. Śpiewanie tego tekstu, zwłaszcza (gdy trafi się okazja) w większym gronie, mocno oddziałuje na moje wnętrze. To rzeczywiście jest Słowo uwielbienia, czyli Słowo pełne mocy. Ono jest wciąż aktualne.

• Czy potrafię uwielbiać Boga niezależnie od nastroju, sytuacji, natężenia trudności? Uwielbienie, gdy wszystko się świetnie układa, jest łatwe; czy potrafię przełamać się i oddać Bogu chwałę wtedy, gdy jest mi ciężko? Czy uwielbiam Boga nie tylko za Jego działanie w moim życiu, cuda i łaski, ale przede wszystkim dlatego, że jest Bogiem? To właśnie jest przejaw posłuszeństwa pierwszemu przykazaniu, o którym zwykle mało myślimy przygotowując się do spowiedzi.

• Mamy tu dwa czasy. Nawiedził, wyzwolił, wzbudził moc – czas przeszły. Zachariasz patrzy wstecz i widzi przejawy Bożej miłości, za które potrafi podziękować. Wybawi, okaże miłosierdzie, wspomni na przymierze – czas przyszły. Zachariasz patrzy naprzód i … widzi przejawy Bożej miłości, za które potrafi podziękować! Idźmy tym tropem w modlitwie, wielbiąc Boga za to, co dla nas zrobił w przeszłości i za to, co dla nas zrobi w przyszłości. Taka modlitwa uwalnia naszą teraźniejszość i czyni ją znacznie szczęśliwszą. Uczymy się wypuszczać z rąk żale, wspomnienia, troski i zmartwienia – by żyć chwilą obecną w pełni gotowości na każde Jego wezwanie. 

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Błogosławiony jesteś Panie, mój Boże – w mojej przeszłości i przyszłości. Bądź uwielbiony tu i teraz.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?