Archiwum z dnia: 1 grudnia 2017

01.12.2017, piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Proroka Daniela 7, 2-14

Ja, Daniel, ujrzałem w swoich wizjach nocnych: Oto cztery wichry z nieba wzburzyły wielkie morze. Cztery ogromne bestie wyszły z morza, a jedna różniła się od drugiej. Pierwsza podobna była do lwa i miała skrzydła orle. Patrzyłem, a oto wyrwano jej skrzydła, ją zaś samą uniesiono w górę i postawiono jak człowieka na dwu nogach, dając jej ludzkie serce.
I oto druga bestia, zupełnie inna, podobna do niedźwiedzia, z jednej strony podparta, a trzy żebra miała w paszczy między zębami. Mówiono do niej: Podnieś się! Pożeraj wiele mięsa! Potem patrzyłem, a oto inna bestia podobna do pantery, mająca na grzbiecie cztery ptasie skrzydła. Bestia ta miała cztery głowy; jej to powierzono władzę.
Dalej ujrzałem w moich nocnych wizjach: Oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza i miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcąc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów. Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy.
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Z powodu hałasu wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzyłem, aż oto zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie. Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia do czasu oznaczonego.
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejszy fragment z księgi Proroka Daniela jest wizją prezentującą wywyższenie Syna Człowieczego. Postać Syna Człowieczego pojawia się po raz pierwszy w Biblii właśnie tu, a tytuł Syna Człowieczego jest w Ewangeliach jednym z najczęstszych określeń, jakie sobie nadaje Jezus Chrystus.

• Pojawiające się w tej wizji obrazy zwierząt – bestii nie przemawiają może najlepiej do naszej współczesnej świadomości. Jasne jest jednak, że symbolizują one wszystko to co złe: grzech, cierpienie, nieszczęścia. W pierwszej części wizji wydaje się, że są one straszne i potężne i trudno im się oprzeć. Jednak dalszy ciąg pokazuje wyraźnie, że ponad bestiami siedzi Przedwieczny, który oddaje panowanie, chwałę i władzę Synowi Człowieczemu. Bestie zostają pokonane, odebrano im władzę, choć „do czasu oznaczonego” zostały jeszcze pozostawione żywe.

• Ten obraz w proroczy sposób prezentuje rzeczywistość duchową naszych czasów: Chrystus, przez swoją śmierć i zmartwychwstawnie pokonał już nieodwołalnie szatana, grzech i śmierć. Ale wciąż jeszcze („do czasu oznaczonego”) mają one nad nami pewną moc. Mogą nam doskwierać, mogą nas doświadczać, jednak Panem wszechświata na zawsze jest Jezus Chrystus.

• Czy żyjesz ze świadomością, że wizja proroka Daniela pokazuje prawdę o dzisiejszym świecie? Czy żyjesz wiarą, że Jezus zwyciężył wszystko co złe? Czy ufasz Mu, że On ma władzę i moc nad tym wszystkim, co ciebie trapi i gnębi?

• Czy Jezus jest twoim Panem? Czy jesteś wśród „narodów, ludów i języków”, które Mu służą i oddają cześć? Jak to się praktycznie wyraża w twoim życiu, w twoich decyzjach?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, jesteś moim Panem. Wierzę, że jesteś większy i potężniejszy od wszystkiego co mnie gnębi, czego się boję. Jezu, ufam Tobie!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?