Archiwum z dnia: 2 grudnia 2017

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO NIEUSTANNIE CZUWAĆ

02.12.2017, sobota

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 21, 34-36

Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma przyjść, i stanąć przed Synem Człowieczym”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Jezus mówi: Uważajcie na siebie. Cóż to oznacza dla nas? Święty Paweł napomina Koryntian w ten sposób: Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł. (1Kor 10,12). Oznacza to nic innego, jak konieczność czuwania, czyli życia ze wzmożoną uwagą. Wszystko w życiu jest łaską, ale ta łaska domaga się współpracy człowieka.

  • Jezus wskazuje wyraźnie na to, co usypia serce człowieka. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka. W naszej kulturze dobrobytu jest to szczególnie aktualne i wielu z nas ma problem z panowaniem nad jedzeniem. Osobiście zauważam, że nie umiem sobie z tym poradzić. Wołam do Boga o pomoc – „Panie, już nie mogę”, w odpowiedzi słyszę – „to przynajmniej zostaw ziemniaki”, ale czy słucham i idę za głosem rozumu i serca a nie żołądka?
  • Nasze pierworództwo to, w zupełnie innym wymiarze, nasza historia połączona z historią Kościoła. To wiara, którą odziedziczyliśmy po naszych przodkach, ale także kultura narodowa. Nasze pierworództwo to także niepodległość naszego kraju, o którą modliły się, walczyły, cierpiały i umierały kilka pokolenia Polaków. Co robisz, aby zachować o tym pamięć – swoją i swoich dzieci? Jak przejawia się twój szacunek dla poprzednich pokoleń?
  • A jak wygląda Twoje czuwanie duchowe? Czy planujesz czas na modlitwę, spowiedź i Eucharystie po to, by wzmocnić swoje siły duchowe? Czy z wątpliwościami, problemami i innymi pytaniami idziesz do przełożonego, czyli do Jezusa? Czy często się z Nim spotykasz, by Go lepiej poznać i „zgrać się” jako jedna drużyna a przez to lepiej bronić przed nieprzyjacielem? Czy myślisz o Bogu walcząc z codziennymi sprawami dziękując i błogosławiąc Boga za wszystko to, co się własnie wydarza? Przecież własnie to pomaga utrzymać skupienie na relacji z Jezusem. Jezus w Ogrodzie Oliwnym mówi podobne słowa do uczniów: Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. (Mt 26, 41)
  •  

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię o łaskę czuwania w swoim życiu, bez twojej pomocy nie jestem w stanie czuwać i modlić się.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?