Archiwum z dnia: 11 grudnia 2017

11.12.2017, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 5,17-26

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli tam też faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem. a była w Nim moc Pańska, tak że mógł uzdrawiać.
Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa.
On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy». Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: «Kimże on jest, że wypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga?»
Lecz Jezus przejrzał ich myśli i w odpowiedzi na nie rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”?
Otóż żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do sparaliżowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu!» I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do swego domu, wielbiąc Boga.
Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Większość ludzi żyjących na świecie wierzy w istnienie Boga, zdając sobie sprawę z faktu, że dzieło stworzenia, które oglądają, nie mogło powstać z przypadku. Najistotniejszym pytaniem jest pytanie o to jaki jest ten Bóg Stwórca. I często niestety widzimy Go na swój obraz i podobieństwo. Taki problem mają faryzeusze i znawcy Prawa. Są oburzeni słowami Jezusa o odpuszczeniu grzechów sparaliżowanemu. Myślę, że podobna sytuacja współcześnie ma miejsce, kiedy mówimy: Pan Bóg zabrał  uczciwego człowieka, a pijak chodzi po swiecie. Albo kiedy przy śmierci znanego wszystkim generała jest obecny ksiądz i wiele osób jest oburzonych możliwością, że zostały mu odpuszczone grzechy. Taka postawa utrudnia dostęp do Jezusa. Zauważmy, że faryzeusze i nauczyciele Prawa, którzy przybyli ze wszystkich miejscowości utrudniają dostęp chorych do Nauczyciela. To oni są tymi, którzy uważają się za sprawiedliwych i to ich gubi. Niosący chorego ludzie wykazują się kreatywnością i wiarą albo inaczej mówiąc wiarą, która wyzwala w nich kreatywność.
• Fascynująca jest dla mnie postawa osób opisanych jako jacyś mężczyźni. Nie było innego sposobu dotarcia do Jezusa jak spuszczenie noszy przez otwór w dachu i pokonanie wszelkich przeszkód. Ta symboliczna bariera prawa, z ludzkiego punktu widzenia jest nie do przebycia, bo żaden człowiek nie może osiągnąć zbawienia opartego na sprawiedliwości. Teraz w centrum znajduje się Jezus, jedyny sprawiedliwy, i bariera prawa może być pokonana tylko z góry, dzięki łasce Boga.
• Człowiek sparaliżowany to my, unieruchomieni swoim grzechem, chorobą, poczuciem winy albo upadkami. Drogę do Jezusa zaś mamy zatarasowaną poprzez …ludzi sprawiedliwych. Często to my sami nimi jesteśmy, domagajac się przede wszystkim sprawiedliwych rozliczeń z Bogiem. Jeżeli tak jest, to znaczy, że nie doświadczyliśmy pojednania z Nim i nic nie rozumiemy z sakramentu pojednania.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, przejrzyj moje myśli i wlej w moje serce gotowosć przyjęcia Ciebie takim, jakim jesteś.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?