Archiwum z dnia: 27 grudnia 2017

27.12.2017, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 20,2-8

Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Czas Bożego Narodzenia, a liturgia skłania nas do rozważania obrazu pustego „grobu”. Wydarzenia z groty Narodzenia i groty Zmartwychwstania są ze sobą powiązane, są znakiem Nowego Życia. W pierwszej grocie Bóg „zniża się” do człowieka przyjmując ciało ludzkie, a w drugiej człowiek odzyskuje życie w Bogu. Bez Bożego Narodzenia nie byłoby Zmartwychwstania. Bez Zmartwychwstania Narodzenie nie miałoby sensu. Tę prawdę oddają dobrze ikony przedstawiające Boże Narodzenie. Maleńki Jezus, owinięty pieluszkami podobnymi do całunu, leży w żłóbku przypominającym grób. Jego narodziny zapowiadają Jego śmierć. Z groty symbolizującej grzech wyłania się zbawcze światło. Dzieło zbawienia rozpoczęte w Betlejem dopełnia się w Jerozolimie.
• „ów drugi uczeń”; tym uczniem jest sam Jan. Taki sposób pisania wskazuje na jego pokorę. Również jego zachowanie jest nacechowane taką postawą: nie wszedł do grobu przed Piotrem, mimo że dotarł na miejsce jako pierwszy.
• Piotr „ujrzał”, a Jan „ujrzał i uwierzył”; Piotr ujrzał puste miejsce, na którym było wcześniej złożone ciało Jezusa i całun, którym było ono owinięte. Zobaczył znaki, ale ich nie zrozumiał, bo rozum nie jest w stanie przeniknąć tajemnicy zmartwychwstania. Potem wszedł Jan i zobaczył to samo, a jednak więcej. Dotknięcie tajemnicy zmartwychwstania wzbudziło w nim wiarę, której nie chciał zatrzymywać dla siebie: „Cośmy ujrzeli i usłyszeli, oznajmiamy także wam, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami” (1J 1,3). Czy ja wierzę, że Jezus żyje i działa w moim życiu? Czy daję o Nim świadectwo? Komu? W jaki sposób? Bo „jeśli Chrystus nie zmartwychwstał próżna jest nasza wiara” (1 Kor 15,14).

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, otwórz moje oczy i serce na tajemnicę Twojego zmartwychwstania.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?