CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WSKAZYWAĆ NA JEZUSA

14.01.2018, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 1, 35-42

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Oto Baranek Boży mówi Jan, Znaleźliśmy Mesjasza mówi Andrzej do Szymona Piotra. Tylko tyle, a ci którzy usłyszeli zmieniają swoje życie i zostają uczniami Jezusa. Nie trzeba było przekonywania, wiedzy teologicznej, umiejętności przemawiania, inteligencji czy uroku osobistego. Wystarczyło wskazać – tam jest Jezus. Wystarczyło powiedzieć o swoim przeżyciu – znalazłem Zbawiciela. Jak Ty sobie wyobrażasz dawanie świadectwa, ewangelizowanie, a jak to wygląda w Twoim życiu?
• Często blokujemy się przez niewłaściwe wyobrażenia, ciągle czekamy aż dojrzejemy, będziemy wystarczająco mądrzy, dobrzy, aby móc wyjść z ewangelią do ludzi. To niestety także często wymówka, by nie robić nic. Czego się tak naprawdę boisz – że nie podołasz i nie przekonasz nikogo? A może, że stracisz twarz, ktoś krzywo spojrzy, coś pomyśli? Pierwszy powód upada wobec dzisiejszej ewangelii – nie naszym zadaniem jest przekonywać. Tylko Bóg może zadziałać w sercu człowieka i przekonać o miłości Ojca. My mamy pokazywać na Jezusa, przypominać ludziom, że ON JEST, że naprawdę żyje – i możemy to potwierdzić, bo Go spotykamy i mamy z Nim relację. Nie chodzi o dyskusje teologiczno-światopoglądowe, ale o powiedzenie: Bóg jest dobry – wiem to z osobistego doświadczenia, kocha mnie i wybacza mi grzechy – ciebie też kocha i chce ci wybaczyć.
• Inne było powołanie i misja Jana Chrzciciela, inne apostołów, ale wszyscy przyprowadzali ludzi do Boga. Każdy przyjaciel Jezusa ma swoją misję przyprowadzania do Niego bliźnich. Czy masz tę świadomość – powołania do ewangelizacji? Czy rozpoznajesz do kogo, w jakie środowisko, w jaki sposób Bóg chce Cię posłać, abyś powiedział: Spotkałem Jezusa/ Jezus mi to uczynił/ Bóg jest dobry itp.? Czy starasz się to rozpoznać i czy chcesz spełnić to Boże pragnienie ratowania zagubionych dusz? Czy przynajmniej modlisz się za tych ludzi?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie jeśli chcesz mnie posłać, to proszę uzdolnij mnie do tej misji. Proszę przemień moje patrzenie na ludzi, przemień moje serce i wlej w nie Twoją miłość i Twoje pragnienia Jezu. Niech Twój Duch mnie prowadzi!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?