CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO STAWIAĆ BOGA ZAWSZE W CENTRUM SWEGO ŻYCIA I DECYZJI

16.01.2018, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 2, 23-28

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?»
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Kim są faryzeusze z dzisiejszej Ewangelii? Gdy czytam ten fragment, jakoś trudno mi sobie ich wyobrazić idących za Jezusem wśród łanów zbóż. W takim razie kto zadaje to pytanie? Może to serce, któregoś z uczniów oskarża pozostałych. Może to ktoś z tłumu idących za Nauczycielem komentuje tę sytuację? Myślę jednak, że ważniejsze od tego, kto to powiedział, jest raczej jego postawa serca. Ten człowiek używa prawa by oceniać innych. Nie ma w nim empatii czy miłosierdzia. Warto więc zapytać czy w moim życiu są postawy, które czynią ze mnie „faryzeusza”?
• To pytanie natychmiast wzbudziło we mnie wspomnienie z wrocławskiego Orszaku Trzech Króli. Widziałem wśród towarzyszącego aktorom tłumu wielu ludzi, którzy nie śpiewali kolęd. Zajęci robieniem zdjęć lub zdobywaniem koron i śpiewników nie angażowali się w „pielgrzymowaniu do Betlejem”. Bardzo łatwo przychodziło mi ich oceniać. Znalazłem faryzeusza i to w samym sobie! Pan Jezus wzywa nas by patrzeć na innych z miłością i empatią. Przypomina także, że to Bóg a nie człowiek jest prawdziwym PANEM świata oraz sędzią sprawiedliwym i miłosiernym .
• Wczytując się dalej zadziwiło mnie też, że taka prosta sytuacja pojawiła się w Ewangelii. Przecież Jezus działał tyle cudów, działy się niesamowite i ważne rzeczy a tu zwykłe, może nawet odruchowe wyłuskiwanie ziaren. Dlaczego było to tak ważne? Jezus pokazuje, że w każdej sprawie, nawet tej błahej, człowiek może zastąpić sobą BOGA. Każde oskarżenie lub osąd, zwłaszcza gdy ma MNIE przedstawić jako tego „dobrego” to odwrócenie się od Boga, a za tym idzie grzech. Takie patrzenie na innych przez pryzmat miłości Bożej, to bradzo trudna sprawa. Samemu nigdy się nie uda! Tylko Bóg może dać nam taki dar i o to warto prosić w modlitwie.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu naucz mnie miłości do bliźnich, bym potrafił patrzeć na innych z Twojej perspektywy. Ustrzeż mnie proszę przed wydawaniem osądów oraz pychą. Jezu Ufam Tobie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?