Archiwum z dnia: 12 lutego 2018

12.02.2018, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

List św. Jakuba 1,1-11

Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, śle pozdrowienie dwunastu pokoleniom w rozproszeniu.
Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków.
Jeżeli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma. Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym. Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam. Człowiek ten niech nie myśli, że otrzyma cokolwiek od Pana, bo jest mężem chwiejnym, niestałym we wszystkich swych drogach.
Niech się zaś ubogi brat chlubi z wyniesienia swego, bogaty natomiast ze swego poniżenia, bo przeminie niby kwiat polny. Wzeszło bowiem palące słońce i wysuszyło łąkę, kwiat jej opadł, a piękny jej wygląd zginął. Tak też bogaty przeminie w swoich poczynaniach.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. To jeden z wielu paradoksów chrześcijaństwa. Jak tu cieszyć się gdy życie nie szczędzi ciosów? Gdy na każdym kroku napotykamy przeciwności?

• Jako chrześcijanin jestem „nie z tego świata”. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. (Flp 3, 20). Mam świadomość, że Bóg, stwórca świata, Ten, który panuje nad wszystkim jest przy mnie, że On jest po mojej stronie. Ta świadomość dramatycznie zmienia punkt widzenia na wszystko co się w moim życiu dzieje. Głęboka ufność pokładana w Nim jest zawsze źródłem radości. Trudy i przeciwności nie znikają, nie przestają boleć. Ale nie są już najważniejsze, nie prowadzą do rozpaczy, do zniechęcenia.
• Jezus mówił do uczniów: Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać (J 16, 22). Spotkanie z Panem i trwanie w Nim prowadzi do radości. A problemy? Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna (J 16, 24).
• Na jednym z chrześcijańskich portali można odnaleźć hasło: „Nie mów Bogu, że masz wielki problem. Powiedz swojemu problemowi, że masz wielkiego Boga.” To właśnie jest sednem postawy chrześcijańskiej: całkowita, dziecięca wręcz ufność w moc wielkiego Boga, który jest naszym Tatusiem. I przekonanie, że nie musimy nawet go bardzo prosić i błagać. Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie (Mt 6, 8).

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dziękuję Ci za twoją obecność przy mnie. Za twoją życzliwość i opiekę. Za to, że zawsze mogę na Ciebie liczyć. Dziękuję za Twoją moc, którą okazujesz w moim życiu. Ufam Tobie!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?