Archiwum z dnia: 23 grudnia 2019

23.12.2019, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga proroka Malachiasza 2, 1-4. 23-24

Tak mówi Pan Bóg:
«Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan zastępów. ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy on się ukaże? Albowiem on jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za minionych dni i pradawnych lat.
Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. i skłoni on serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi klątwą».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Spotkanie z Bogiem żywym, to spotkanie z samą Świętością. Człowiek potrzebuje poddać się oczyszczeniu, aby właściwie przyjąć Boga żywego do swojego serca. Nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy on się ukaże? Albowiem on jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za minionych dni i pradawnych lat. Częścią takiego doświadczenia są nasze trudne doświadczenia życiowe, które przyjmowane w wierze stają się miejscem naszego oczyszczenia. Jak przyjmujesz trudne doświadczenia życiowe w swoim życiu? Jak na nie reagujesz?
• Miejscem oczyszczenia jest również poznawanie prawdy o sobie w procesie duchowego rozwoju. Poznawanie prawdy o sobie jest trudnym doświadczeniem życiowym, ale prowadzącym do koniecznych zmian w naszym życiu. Poznawanie prawdy o sobie wprowadza na drogę pokory. Człowiek zaczyna wtedy widzieć kim jest, poznaje swoje grzechy i rany grzechowe zadane przez innych. Papież Franciszek powiada, że w Kościele mamy dwa typy świętości. Jeden dotyczy tych, którzy upodlili swoje człowieczeństwo stając się mordercami, złodziejami, alkoholikami, cudzołożnikami. Takim człowiekiem był św. Paweł z Tarsu, św. Augustyn. Druga grupa dotyczy ludzi, którzy nie popełnili wielkich grzechów, ale zobaczyli przed jakimi ich uchronił Bóg żywy i kim by byli bez Jego wsparcia. Takim świętym była Teresa od Dzieciątka Jezus. Czy wiesz kim jesteś? Czy znasz całą prawę o sobie, zwłaszcza tą najtrudniejszą?
• Przypowieść o faryzeuszu i celniku ukazuje dwóch ludzi. Celnik to ten, który poznał prawdę o sobie i faryzeusz, który nie poznał prawdy o sobie. Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!”  (Łk 18,13)  Faryzeusz wielkich grzechów nie uczynił, pościł, składał dziesięciny, ale nie poznał całej prawdy  osobie, zwłaszcza tej trudnej. „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik.  Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam” (Łk 18, 11) Czy prosisz Boga żywego o ujrzenie całej prawdy o sobie, zwłaszcza tej trudnej? Czy dziękujesz za swoje grzechy  i słabości, które objawiają twoją kruchość i  prawdziwe ludzkie oblicze?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za łaskę poznawania prawdy o sobie samym. Dziękuję, że przez moje słabości uczysz mnie miłosierdzia wobec innych.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?