Archiwum z dnia: 23 kwietnia 2020

23.04.2020, czwartek , Uroczystość św. Wojciecha, głównego patrona Polski

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 12,24-26

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Słowa zaprawdę, zaprawdę powiadam wam to taka forma poprzedzająca główne przesłanie. Jej zadaniem jest zwrócenie uwagi, że to, co zostanie później powiedziane, będzie miało znaczenie wyjątkowe. To taka zachęta, by słuchać bardzo uważnie słów, które po nim następują. Czytaj więc uważnie – kilkakrotnie. Powtarzaj ustami i w myślach. Niech te słowa przenikną cię głęboko – do trzewi.
• Te ważne słowa odnoszą się najpierw do sytuacji z życia przyrody. Ziarno rzucone w ziemię musi zgnić, „umrzeć”, aby z niego wykiełkował kłos i w kłosie pojawiło sie nowe, zwielokrotnione ziarno. Jak nie odda swojego potencjału życia, to owo życie zginie wraz z nim. Jak odda, to odzyska je w inny sposób – w nowym ziarnie. Czy nie tak jest z relacją rodzice – dzieci? Siły, czas, zdrowie, majątek – to wszystko rodzice w ciągu swojego życia oddają dzieciom, aby te mogły rozpocząc swoje, nowe, życie. Niektórzy rodzice robią to lepiej, niektórzy gorzej, ale wszyscy nasi rodzice coś dla nas stracili. Czy nie jest to okazją do okazania im wdzięczności?

• Co to znaczy miłować życie a z drugiej strony nienawidzieć je? Ostatnio poruszyła mnie historia sióstr dominikanek. Gdy chorzy umysłowo i zarażeni koronawirusem pensjonariusze jednego z domów opieki pozostali sami, bez opieki, siostry zgłosiły się dobrowolnie, aby się nimi zająć, ryzykując swoje życie. One „nienawidziły” życia w sensie bycia radykalnymi w ofiarowaniu siebie dla drugiego człowieka. Jak jest mój radykalizm – w ofiarowaniu mojego czasu, pieniędzy, w wytrwałości przy kimś, kto sprawia problemy?

• Dzisiejsze czytanie Kościół wybrał ze względu na uroczystość ku czci św. Wojciecha. Ten ponosi śmierć po kilku dniach na misjach. Z ludzkiego punktu widzenia nic nie zdziałał, ale Ojciec uczcił go po śmierci a na jego „kościach” w jakiś sposób powstało nasze państwo. Jak mało jest ludzi, którzy przeczuwają, co Bóg uczyniłby z nich, gdyby zaparli się siebie i całkowicie oddali się Chrystusowi Panu, aby On ukształtował ich dusze w swych dłoniach (I. Loyola).

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, wlej w moje serce przez swojego Ducha ewangeliczny radykalizm, chęć obumierania, aby przynieść obfity owoc.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?