CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO WZRASTAĆ W POSŁUSZEŃSTWIE
08.06.2020, poniedziałek , Św. Jadwigi Królowej
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
1 Księga Królewska 17, 1-6
Prorok Eliasz z Tiszbe w Gileadzie rzekł do Achaba: «Na życie Pana, Boga Izraela, któremu służę! Nie będzie w tych latach ani rosy, ani deszczu, dopóki nie powiem».
Potem Pan skierował do niego to słowo: «Odejdź stąd i udaj się na wschód, aby ukryć się przy potoku Kerit, który jest na wschód od Jordanu. Wodę będziesz pił z potoku, krukom zaś kazałem, żeby cię tam żywiły». Poszedł więc, aby uczynić według rozkazu Pańskiego, i podążył, żeby zamieszkać przy potoku Kerit na wschód od Jordanu. A kruki przynosiły mu rano chleb i mięso wieczorem, wodę zaś pił z potoku.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Aby zrozumieć modlitwę proroka Eliasza związaną z suszą, należy zrozumieć problem, z którym zmagał sie Bóg Jahwe względem Izraela. Król i naród wybrany zwracali swoje serce ku Baalowi. Sydończycy czcili go jako boga burzy i płodności. Roszczenie do władzy nad deszczem stanowi więc bezpośredni atak na religię Baala. Ogłaszając suszę, Eliasz rzuca wezwanie wyznawcom Baala, a konflikt osiągnie swój punkt kulminacyjny w konfrontacji na górze Karmel. Dziś bożkiem współczesnego człowieka jest on sam. Pycha ludzka, która przybrała rozmiary nieobliczalne, niszczy relacje międzyludzkie, zaślepia, rodzi podziały. Człowiek aspiruje do bycia stworzycielem, decyduje o życiu i śmierci innych. Czy dostrzegasz pychę w swoim życiu? W czym się ona przejawia?
- Znamienna jest postawa proroka Eliasza. W słowie Bożym posłuszeństwo jest wyznacznikiem wiary a prorok z Tiszbe jest posłuszny Bożemu słowu: Poszedł więc, aby uczynić według rozkazu Pańskiego, i podążył, żeby zamieszkać przy potoku Kerit na wschód od Jordanu. Moc jego wiary i modlitwy była ogromna. Potrzebujemy wzrastać we wrażliwości na słowo Boże i posłuszeństwu temu słowu. Wiara i miłość do Boga weryfikuje się przez Jego słowo. A to, czy ktoś prawdziwie mnie miłuje, zostanie zweryfikowane według jednego tylko kryterium: czy zachowuje i stosuje moje Słowo. Kto tak czyni, ten Mnie miłuje. (NPD J 14, 21) Jak często napełniasz się słowem Bożym? Czy jesteś posłuszny Bożemu słowu i Jego wezwaniom?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci, że uwrażliwiasz mnie na Swoje słowo. Dziękuję za posłuszeństwo Twemu słowu.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?