CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO Z UFNOŚCIĄ CZEKAĆ NA PRZYJŚCIE PANA

28.11.2020, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 21,34-36

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Koniec życia przyjdzie na pewno i na każdego. Ten dzień dla niejednego może być zaskoczeniem, może zastać nas przy zwykłych codziennych czynnościach, przy nieuporządkowanym w żaden sposób życiu. Ociężałość serca, o której mówi Jezus,  jest efektem nadmiernego dbania o to co doczesne, życia jakby Boga nie było, takiego zabiegania i oddania się różnym obowiązkom, że brakuje już sił na myślenie o ostatecznym celu życia. W ostatecznym rozrachunku takie życie przyniesie opłakane skutki. Świat dzisiaj woła: baw się, używaj ile możesz, nikt nie ma prawa w czymkolwiek cię ograniczać. A Jezus zachęca do czuwania i modlitwy, czyli życia tak, aby w każdym czasie być gotowym na spotkanie z Nim, aby gdy przyjdzie powtórnie mógł zabrać nas do siebie, abyśmy byli tam, gdzie On jest (por. J 14,3). Co powiedziałbym Jezusowi, gdyby przyszedł teraz i powiedział: „już czas na ciebie, chodźmy, Ojciec na nas czeka”? Co powinienem zrobić, aby się lepiej przygotować?
• Nadejście Syna Człowieczego nie powinno być dla nas powodem do lęku, strachu i przygnębienia. Czas oczekiwania jaki pozostał nam do śmierci, powinien być wypełniony nadzieją i ufnością wypływającą właśnie ze świadomego trwania na modlitwie, czyli życia w relacji miłości z Bogiem. Bo ten kto trwa przy Bogu, może za św. Pawłem powiedzieć: „dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk” (Flp 1,21). Jezus przyjdzie powtórnie nie po to by świat zgładzić, ale przemienić w Nowe Niebo i Nową Ziemię. Jak przygotowuję się na powrót Pana, co konkretnego robię? Jak wygląda moje modlitewne czuwanie? Czy przeprosiłem kiedykolwiek Boga za zmarnowane szanse rozmowy z Nim?
  

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Uwielbiajmy, padnijmy na twarze i zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył. Albowiem On jest naszym Bogiem, a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku. (Ps 95,6-7)

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?