Archiwum z dnia: 23 kwietnia 2021

23.04.2021, piątek , Uroczystość św. Wojciecha, głównego patrona Polski

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 12,24-26

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsza Ewangelia nie jest dobrana przypadkowo. Koresponduje z uroczystością św. Wojciecha, którego śmierć, tak jak śmierć ziarna w przypowieści, zrodziła życie, przyniosła owoc, którym, w dalekim pokoleniu duchowym jestem ja i ty. Czy Wojciech mógł przewidzieć, że te ledwie kilka dni jego ewangelizacji w Prusach przyniesie taki owoc? Chyba nie, a jednak poszedł tam, bo chciał żyć wolą Bożą, kierować się Słowem Pana. Któż potrafi przewidzieć, jak moje i twoje życie z Jezusem wpłynie na przyszłe pokolenia, na dobro, którego nie poznamy, a które pojawi się w przyszłości? Pan to wie, moim i twoim wyzwaniem jest iść Jego drogą a w niebie dane nam będzie zobaczyć, jak ważyły nasze małe i duże wybory dla Jezusa tu, na ziemi.
• Co to znaczy, że ten, kto „miłuje swoje życie, traci je? Można to zrozumieć jedynie przez pryzmat wiary i wieczności, gdyż patrząc tylko przez życie wygodne i syte tu, na ziemi – jest dokładnie odwrotnie – wydaje się, że tracę smak życia, gdy dążę za jakąś ułudą tego, co jest po śmierci. Takie rozdarcie przeżywał też św. Paweł, który wołał: Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego! (Rz 7,24). Tak, to Jezus, On jest odpowiedzią na ten dylemat! To On, gdy mieszka we mnie, daje odpowiedź na moje wątpliwości!
• Kto nienawidzi swego życia na tym świecie… Miseo – greckie „nienawidzić” – może być przetłumaczone jako „brzydzić się”. Całą frazę można przetłumaczyć też jako „brzydzić się sposobem myślenia tego świata” (NPD). Jak traktuję wyzwanie, aby nasiąkać myśleniem Jezusa – przez modlitwę i słowo, życie i nauczanie Kościoła, żywą wspólnotę wierzących? Jak długo w ciągu dnia nasiąkam myśleniem tego świata a jak myśleniem Jezusa? Czy dotarło już do mnie, że stawką jest życie wieczne?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, daj mi głęboką świadomość i pragnienie przedkładania Ciebie i Twoich spraw ponad myślenie świata i jego propozycje.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?