CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM POD OPIEKĄ BOGA

30.06.2021, środa , Świętych Pierwszych Męczenników Kościoła Rzymskiego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Rodzaju 21,5.8-20

Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak. Dziecko podrosło i zostało odłączone od piersi. Abraham wyprawił wielką ucztę w tym dniu, w którym Izaak został odłączony od piersi. Sara widząc, że syn Egipcjanki Hagar, którego ta urodziła Abrahamowi, naśmiewa się z Izaaka, rzekła do Abrahama: Wypędź tę niewolnicę wraz z jej synem, bo syn tej niewolnicy nie będzie współdziedzicem z synem moim Izaakiem. To powiedzenie Abraham uznał za bardzo złe – ze względu na swego syna. A wtedy Bóg rzekł do Abrahama: Niechaj ci się nie wydaje złe to, co Sara powiedziała o tym chłopcu i o twojej niewolnicy. Posłuchaj jej, gdyż tylko od Izaaka będzie nazwane twoje potomstwo. Syna zaś tej niewolnicy uczynię również wielkim narodem, bo jest on twoim potomkiem. Nazajutrz rano wziął Abraham chleb oraz bukłak z wodą i dał Hagar, wkładając jej na barki, i wydalił ją wraz z dzieckiem. Ona zaś poszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby. A gdy zabrakło wody w bukłaku, ułożyła dziecko pod jednym krzewem, po czym odeszła i usiadła opodal tak daleko, jak łuk doniesie, mówiąc: Nie będę patrzała na śmierć dziecka. I tak siedząc opodal, zaczęła głośno płakać. Ale Bóg usłyszał jęk chłopca i Anioł Boży zawołał na Hagar z nieba: Cóż ci to, Hagar? Nie lękaj się, bo usłyszał Bóg jęk chłopca tam leżącego. Wstań, podnieś chłopca i weź go za rękę, bo uczynię go wielkim narodem. Po czym Bóg otworzył jej oczy i ujrzała studnię z wodą; a ona poszła, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić. Bóg otaczał chłopca opieką, gdy dorósł. Mieszkał on na pustyni i stał się łucznikiem.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Sara namawia męża, by wypędził Hagar i Izmaela. Pięć rozdziałów wcześniej sama podsunęła Abramowi tę niewolnicę, by spłodził z nią syna. Teraz zazdrość bierze górę. Sara miota się między miłością i troską o męża, pojętą zgodnie z ówczesną mentalnością – a własną małością: zazdrością, chciwością. Już raz wcześniej Sara wygoniła Hagar osobiście – teraz robi to drugi raz, rękami męża. Ofiarą egoizmu Sary pada nie tylko Hagar, ale także mały Izmael – wskutek wypędzenia, traci dom i ojca. Rywalizacja dwóch kobiet, słabość mężczyzny, zazdrość, intrygi, rozstania, krzywda dziecka. To brzmi tak współcześnie, że aż serce się kraje.
• Pan Bóg pisze prosto po krzywych liniach. Otacza opieką Izmaela. Na wiele stuleci przed tym, jak Jezus podał treść modlitwy Ojcze nasz, Izmael straciwszy Abrahama mógł doświadczyć ojcowskiej opieki Boga. Czy to nie głęboko ujmujące w Panu Bogu, że tam, gdzie mamy braki i cierpienia – tam najbliżej możemy wejść z Nim w relację? Gdy cierpimy, to właśnie Jego Serce się kraje najbardziej.
• Izmael został porzucony przez matkę w chwili agonii. Odeszła na odległość strzału z łuku. Dopiero pomoc Boga uratowała życie ich obojga. Po latach, gdy dorósł – został łucznikiem. Intryguje mnie to powiązanie – matka odchodzi od syna na odległość strzału z łuku, syn dorasta i zostaje łucznikiem. Co musiał czuć Izmael, wycieńczony i spragniony, patrząc za odchodzącą Hagar? Bardzo mocno nasze doświadczenia z dzieciństwa – zarówno piękne, jak i trudne – kształtują nasze życie dorosłe. Im lepiej znamy i rozumiemy swoją przeszłość, tym lepiej przeżywamy teraźniejszość. Jak głęboko znasz historię swojego życia?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, Ty nigdy nie mnie opuścisz. Dziękuję za Twoją opiekę nade mną. Bądź uwielbiony.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?