CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM Z PRAGNIENIEM BOGA

22.07.2021, czwartek , Wspomnienie św. Marii Magdaleny

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Psalm 63, 2. 3 – 4. 5 – 6. 8 – 9

Boże mój, Boże, szukam Ciebie
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą,
jak ziemia zeschła i łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie,
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza,
prawica Twoja mnie wspiera.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Swego czasu spowiednik w czasie rozmowy zlecił mi, abym zwróciła uwagę na Psalm 63, który zapewne będzie przydatny w moim rozwoju duchowym. I tak też się stało. Zresztą Psalmy były i są  moją ulubioną formą modlitwy. Sięgam po nie często, wszak adresatem ich jest Bóg. Mogę przez nie uwielbiać Boga Ojca i odnajdywać w nich siebie, swoje potrzeby i problemy. Wchodzić przez nie w relację z Nim we wszystkim co przydarza mi się w życiu.
• On – miłość nieskończona, która przerasta wszystko i wszystkich, która przygarnia i rozwija każdego, kto wchodzi z Nim w relację – jest „Bogiem, którego szukam” i którego „pragnie moja dusza”, by w pełni poczuć się Jego dzieckiem w świecie, który dla mnie stworzył i który dla mnie zaplanował. Jest Bogiem, w którego „wpatruję się w świątyni”, gdy adoruję Go w Najświętszym Sakramencie i uczestniczę w przeistoczeniu podczas Eucharystii, którego błogosławię za każdy Jego dar i za moje życie. Jest Bogiem, który obdarza mnie łaskami „cenniejszymi niż życie”, jakie by one nie były. Wreszcie jest Bogiem, „który stał się dla mnie pomocą”. Bez Niego nie wyobrażam już sobie mojego życia. Mogę śmiało powiedzieć za psalmistą, że „jest opoką mego serca i mym udziałem na zawsze” (zob.: Ps 73, 25). Mogę „w cieniu Jego skrzydeł wołać radośnie”, licząc na to, że wesprze mnie w każdym czasie. Mogę czuć się Jego oblubienicą jak bohaterka dzisiejszej Ewangelii, Maria Magdalena, którą Chrystus uwolnił od zła, pochylając się nad nią z bezgraniczną miłością i dla której stał się wszystkim. Po spotkaniu ze Zmartwychwstałym stała się pierwszą apostołką i prorokinią, która głosiła Jego chwałę. Oby tak potrafił każdy z nas.
• W jaki sposób Bóg jest obecny i działa w Twoim życiu? Czy potrafisz z wdzięcznością rozmawiać z Nim o wszystkim i pragnąć Jego bliskości? Czy trwasz wiernie przy Bogu z nadzieją, że już „nic nie zdoła cię odłączyć od Jego miłości” (zob.: Rz 8, 39)?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Chwała Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu, za którym tęsknię, w którym odnajduję pokój, radość i nadzieję na życie wieczne.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?