Archiwum z dnia: 14 grudnia 2021

14.12.2021, wtorek , św. Jana od Krzyża

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 21, 28-32

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi».
Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Zastanowiła mnie dziś właśnie postawa drugiego syna. Odczytuję w jego krótkim „Nie chcę” złość oraz bunt. Nie mówi też ojcu „Panie”, czyli mierzy się z nim oraz pokazuje, że ma swoje zdanie, z którym chce by się liczono. Nie dba też o konsekwencje. Przecież może być ukarany a w ostateczności wyrzucony bez środków do życia. Jest pewny siebie i wierzy w swoje siły oraz nie zależy mu na opinii ojca oraz brata. Ojciec odchodzi. Nie ma kary, siłowych rozwiązań czy krzyku. Akceptuje jego decyzję i chyba właśnie to powoduje, że drugi syn zmienia zdanie i idzie do pracy.
• Jezus pokazuje, że Bogu zależy na autentycznej relacji z Nim. Pragnie usłyszeć mój krzyk, gdy jestem zły na świat i na Niego. Chce widzieć moje łzy, gdy bezsilność mnie przytłacza. Gdy zżera mnie lenistwo powinien mu uczciwie powiedzieć „Nie chce mi się”. Dlaczego? Bo za każdym razem staję przed Nim prawdziwy, bez udawania czy okrągłych słów. ON to przyjmuje gdyż wie, że toczy się we mnie walka dobra i zła, ducha i ciała. Bóg to widzi i wie, że gdy staję w prawdzie o sobie przed NIM – nawet wylewając gniew czy lenistwo – to ta prawda jest krokiem do wyzwolenia.
• A czy ty masz odwagę powiedzieć Bogu to, co czujesz i myślisz? Czy wierzysz w to, że mówisz do prawdziwej osoby miłującej cię nade wszystko? Czy zdajesz sobie sprawę, że tylko wypowiedziana przed Bogiem prawda o sobie, o lękach, oszustwach, grzechach oraz pragnieniach otwiera Mu drogę do twojej przemiany? Bóg pragnie Cię spotkać takim jakim teraz jesteś, a nie kim chciałbyś, by cię widziano. Spróbuj! Adwent to doskonały czas na stanięcie w prawdzie szczególnie w sakramencie spowiedzi.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu staję przed Tobą taki jaki jestem, wątpiący, słaby, upadający w grzechy i w zniewolenia. Potrzebuję CIEBIE!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?