Archiwum z dnia: 28 stycznia 2022

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WZRASTAĆ

28.01.2022, piątek , Św. Tomasza z Akwinu

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 4, 26-34

Jezus mówił do tłumów:
«Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Św. Marek chciał tu pokreślić, że ludzkie zabiegi nie są najważniejsze, a wzrost rośliny dokonuje się i tak, niezależnie od pracy człowieka. Najistotniejsze jest działanie Boga i Jego Opatrzność. Nie oznacza to, że mamy zwolnić się od odpowiedzialności za wzrost Królestwa Bożego, ale żadne ludzkie siły nie są w stanie powstrzymać tego rozwoju i żadne ludzkie błędy nie przeszkodzą w tym Bożym dziele.
  • Znowu odsłania się nam prawda o tym, że Bóg jest Panem historii, On ma moc, On jest źródłem. Nie można Go lekceważyć. Bóg chce, abyśmy Mu zaufali, bo angażuje się w nasze życie i ma „upodobanie w naszej drodze”. On działa przez różne wydarzenia, które są dla nas często niezrozumiałe i trudne, ale jest wierny swoim obietnicom.
  • Żadne ludzkie wysiłki, samodyscyplina i praca nad sobą nie są tak skuteczne w życiu duchowym jak spotkanie z Jezusem na modlitwie, adorowanie Najświętszego Sakramentu, czy trwanie w Jego Obecności. Bo wówczas dajemy Bogu przystęp do siebie, tworzymy w sobie przestrzeń dla Niego, aby On mógł działać w nas. Im mniej nas, a więcej Jego, tym lepiej. Tak jak ziarno (w tym wypadku gorczycy), aby wydać owoc, musi obumrzeć, tak i my musimy obumrzeć, aby nie zasłaniać sobą Boga. Królestwo Boże opiera się więc na relacji i jedynie skromnej współpracy człowieka z Bogiem.
  • Jest jeszcze jeden aspekt w tej Ewangelii. Mówi on o tym, że życie duchowe wciąż się rozwija, rozrasta, nigdy nie stoi w miejscu (jeżeli się nie rozwija to automatycznie się cofa). Spróbuj zobaczyć, jak zmienia się Twoje życie wiarą w ciągu ostatnich miesięcy, tygodni? Czy są w nim postępy?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, pomóż mi nie zasłaniać sobą Ciebie. Prowadź mnie do coraz większej ufności, abyś Ty coraz bardziej był Panem mojego życia. Dziękuję Ci za to, czego już dokonałeś, za wszystkie postępy w moim życiu duchowym.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?