Archiwum z dnia: 4 września 2022

04.09.2022, niedziela , Błogosławionych męczennic Marii Stelli i Towarzyszek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 14, 25-33

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On odwrócił się i rzekł do nich: «Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby położył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: „Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć”. Albo jaki król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Tak więc nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. Chciałoby się odpowiedzieć Jezusowi cytatem z Jego uczniów z ewangelii – Trudna jest ta mowa, któż jej może słuchać. (J 6, 60 b) Łatwo się tłumaczymy, że te słowa na pewno skierowane są do osób duchownych, tych którzy ślubują ubóstwo, nie do zwykłych wierzących.
• Jezus podaje tu na nowo odwieczne oczekiwanie Boga, by stawiać Go zawsze ponad wszystkim i wszystkimi. O tym mówiło już pierwsze najważniejsze przykazanie: Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. (Pwt 6, 5) To przykazanie obowiązuje wszystkich jednakowo. Przykłady, jakie Jezus podaje (o przygotowaniu do budowy i bitwy) mają nam zwrócić uwagę, że jest pewien fundament, bez którego nie dosięgniemy celu (nieba). W obu przykładach Jezus mówi, że ta osoba najpierw usiadła i się zastanawiała – podejmowała pewną bardzo ważną decyzję, która stawała się fundamentem późniejszego sukcesu. Dla nas tą decyzją jest uznanie za swój priorytet i cel życie pierwszym przykazaniem (i wszystkimi kolejnymi), czyli życie w którym Bóg będzie w pełni Panem.
• Bez takiej decyzji można całe życie się miotać, szukać, albo trwać w złudnej teoretycznej religijności. Przykłady, jakie daje Jezus pokazują też, że bycie Jego uczniem jest trudne, wymaga wytrwałości, konsekwencji, nie jest czymś, co może się wydarzyć “przy okazji”, niepostrzeżenie. Wręcz przeciwnie – swoją wiarę powinniśmy traktować z należną uwagą, troską i staraniem. Nie dlatego, że Bóg  jest surowy, ale ponieważ dar odkupienia i nieba jest tak ogromnie cenny, że musimy go bronić przed złodziejem i przeciwnikiem, który chce go nas pozbawić. Czy ta decyzja jest już za Tobą? Czy w niej trwasz – tzn. konsekwentnie podporządkowujesz Bogu swoje życie w różnych jego aspektach? Czy czuwasz, aby nic i nikt nie stał się dla Ciebie ważniejszy od Boga?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Proszę Panie, rozpal moje serce jeszcze większą miłością do Ciebie, abym rzeczywiście całym sobą pragnął być Twoim posłusznym dzieckiem, ukrytym bezpiecznie w Tobie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?