CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO WIERZYĆ W BOŻĄ OPIEKĘ
21.11.2022, poniedziałek , Ofiarowanie Najśw. Maryi Panny
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Łukasza 21,1-4
Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki.
I rzekł: „Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie”.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
„Gdy Jezus podniósł oczy…” Bóg patrzy i widzi inaczej niż człowiek. Co zobaczył Jezus, gdy wdowa podeszła do skarbony? Po ludzku dwa pieniążki, dwa leptony, czyli najdrobniejsze pieniądze w starożytnej Grecji, przysłowiowy „wdowi grosz”. On jednak poza wartością materialną, przede wszystkim zobaczył wartość duchową ofiary. Dlatego mówi, że wdowa wrzuciła więcej niż inni. Bo razem z pieniążkami wrzuciła do skarbony całkowitą ufność w Bożą opiekę.
Nie pierwszy raz Jezus wskazuje na to, co w oczach świata jest małe i bez wartości, jak „wdowi grosz”, by pokazać, że Jemu zawsze chodzi o serce. Ile umiemy dać z serca, z dobrych i czystych intencji. Wdowa całkowicie zaufała, że Bóg się o nią zatroszczy. Oddała Mu wszystko co miała, tym samym całe swoje życie składając w Jego rękach. Do materialnego daru dodała całą swoją miłość i ufność. Bóg chce byśmy byli całkowicie od Niego zależni, byśmy ufali, że On lepiej od nas troszczy się o nasze życie.
Łatwo jest czasem pomóc komuś ofiarą finansową. Za każdym razem jednak warto do każdej składanej przez nas ofiary, czy dziesięciny, dodać dar serca. Ufność, że Bóg wie, widzi, jest dobry, wierny i się troszczy. Zarówno o nas, jak i o osoby, czy dzieła, na które przeznaczamy nasze ofiary. Oddać całkowicie swoje życie i życia naszych najbliższych w Jego ręce. Być zależnym od Boga na 100%. To jest dla nas zadanie na całe życie, tutaj na ziemi, byśmy potem tam w Niebie, mogli się z tego cieszyć już bez końca.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dziękuję Ci, że Ty zawsze patrzysz na serce, na czyste i dobre intencje. Proszę uzdalniaj mnie każdego dnia do całkowitego oddania Ci siebie.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
