Archiwum z dnia: 29 listopada 2022

29.11.2022, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 10, 21-24

Jezus rozradował się w duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom”. Pan Jezus się rozradował. Rozradował się, w tej właśnie chwili. Dlaczego? W lekturze wróćmy do początku rozdziału. Ewangelista Łukasz relacjonuje: „Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich …przed sobą … dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: … Idźcie, oto was posyłam jak owce  między wilki.” Łk 10,1-3. Chwila w której Pan Jezus się rozradował jest chwilą powrotu owych uczniów całych i zdrowych, co więcej pełnych satysfakcji po wykonaniu  misji. „Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością…”
• Rozważany dziś fragment rozpoczyna się więc opisem radości i refleksji nad pierwszym sukcesem misyjnym. Kim byli ci pierwsi misjonarze? Pan Jezus najlepiej wiedział, kogo powoływał. Wybrał ludzi prostych, pełnych ograniczeń i słabości. Lecz pomimo tego, a może przeciwnie, właśnie dlatego, że sami sobą niewiele mieli do zaoferowania, działania tych prostaczków w imię Pana Jezusa były nadzwyczaj skuteczne i obfitowały w liczne cuda. Ich ego nie rozpychało się nadmiernie, dzięki czemu pozostawiało przestrzeń do działania Łaski. Byli jak karta do zapisania, jak glina do uformowania. Podobnie tu i teraz. To nie ja mam przyćmiewać swym blaskiem. Moje „ja” musi ustąpić, by zrobić miejsce dla Prawdziwej Światłości. Słyszałem ostatnio człowieka, który za swoją dewizę ma zdanie: „Pan Bóg nie powołuje uzdolnionych, ale uzdalnia powołanych”. Tak! Pozwólmy się Bogu uzdalniać!

• „Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Tak Panie Jezu, „Ty jesteś drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przez Ciebie” (J 14, 6). Aby żyć, aby żyć tak naprawdę, trzeba iść z Tobą. Poza Tobą, Jezu Chryste, nie ma zbawienia. Dziękujemy za wspólnotę Twojego Kościoła, którą zechciałeś nam objawić. Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli. Mamy szczęście żyć w kraju, gdzie posługuje duża liczba kapłanów. W Polsce cud przeistoczenia na ołtarzach dzieje się w wielkiej liczbie każdego dnia. W naszej ojczyźnie Łaski Komunii Świętej możemy dostąpić właściwie bez ograniczeń. Bądźmy za to wdzięczni. Na świecie istnieje wielu zacnych, dobrych ludzi, którzy pragnęliby żyć w takiej oazie w jakiej my żyjemy, lecz nie będzie im to dane. Módlmy się za wszystkich kapłanów, aby wytrwali.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, chcę iść za Tobą. Co dzień na nowo zapieram się samego siebie. Każdego dnia, co rano, ponownie biorę mój krzyż i naśladuję Ciebie. Chcę być cichy i w głębi serca pokorny jak Ty. Mój Panie Jezu, ufam Tobie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?