OCZEKIWAĆ PANA, TO CZEKAĆ, BY KOLEJNY RAZ NARODZIŁ SIĘ W NASZYCH SERCACH
12.12.2022, poniedziałek , Najśw. Maryi Panny z Guadalupe
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Psalm 25, 4bc-5ab, 6-7bc, 8-9
Refren: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu,
ze względu na dobroć Twą, Panie.
Dobry jest Pan i łaskawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy ubogich dróg swoich.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
Psalm 25 jest cudownym Psalmem na czas Adwentu, w którym staramy się codziennie podążać bliżej do tego, by Chrystus na nowo narodził się w naszych sercach. Ale sami często nie potrafimy rozpoznać dróg Pana. Dlatego przyda się nam pokornie wołać za Psalmistą: „Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie…” Takie wołanie to jak powiedzenie: „Panie, chcę za Tobą iść, ale nie wiem którędy najlepiej, nie widzę wyraźnie, proszę naucz mnie jak mogę rozpoznawać Cię w moim życiu, jak mam dobrze Cię usłyszeć, jak Cię rozpoznać, którą drogę wybrać, by codziennie być bliżej Ciebie”…
Kiedy kierujemy do Boga nasze prośby, pokazujemy Mu kawałek swojego serca. I oczywiście, że On lepiej od nas zna nasze serca. Ale modląc się sami możemy zobaczyć, co jest dla nas ważne, co trudne, kto lub co zajmuje dużo, a co trochę mniej miejsca, do czego odbiegają nam nasze myśli i zostawić to wszystko Bogu z pewnością i nadzieją, że możemy Mu ufać, że On się wszystkim zajmuje, bo On już jest w naszej przyszłości, wszystko wie i o wszystko się zatroszczył.
Psalmista podkreśla też, że Pan jest dobry i łaskawy, bo wskazuje nam drogę, pomaga czynić dobrze i uczy nas swoich dróg. Nie jesteśmy więc nigdy sami w naszych trudnościach, ludzkich tragediach, cierpieniach i grzechach, tylko On nieustannie jest z nami i nam pomaga. A najlepsza wiadomość jest taka, że nie możemy zrobić nic, by On kochał nas mniej. Ani więcej. Bo On zawsze kocha nas na 100% i Jego miłość do nas nigdy się nie zmienia. To my czasem od Niego się oddalamy. On zawsze jest tak samo blisko, tak samo kocha i jest tak samo dobry. Dziś jest dobry dzień, by Mu za to po prostu podziękować.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie prowadź mnie swoimi drogami, pokazuj mi którędy mam iść, ucz mnie codziennie chodzić tam, gdzie Ty chcesz, bym szła. Dziękuję, że kochasz mnie zawsze tak samo. Marana Tha!
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
