Archiwum z dnia: 31 grudnia 2022

31.12.2022, sobota , Św. Sylwestra I, papieża

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 1,1-18 (wersy 1-3 w tłumaczeniu Romana Brandstaettera)

Przede wszystkim Jest Słowo,
a Słowo Jest u Boga,
A Bóg Jest Słowem.
Ono jest przede wszystkim u Boga.
Przez Nie wszystko jest,
a bez Niego nic nie jest,
co jest.

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce.
Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie ojca, o Nim pouczył.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Objawiając się ludowi Izraela Bóg powiedział : „Jestem, który Jestem”. Izrael całą swoją przeszłość i przyszłość przeżywał jako żywą teraźniejszość. A teraźniejszość identyfikował z obecnością Boga, który zawsze jest i spaja ze sobą to co było, jest i to, co będzie. Dlatego proponujemy dziś przeczytanie pierwszych 3 wersów prologu św. Jana w innym tłumaczeniu. Przeczytaj wielokrotnie te wersy i pozwól, aby do Twojej świadomości przeniknęła prawda o tym, że ON JEST – ten sam wczoraj, dziś i na wieki (Hbr 13,8).
• Nasz Bóg jest tym, który mówi, objawia swoją naturę przez Słowo, które wypowiada. Gdy czytamy o stworzeniu świata, widzimy, jak Bóg mówi a wtedy świat się stwarza. Jego Słowo stwarza to, co oznacza. Jego Słowo ma określoną misję, posłannictwo i nie wraca do Niego bezowocne, tylko wypełnia Jego plan, Jego zamierzenia. To Boże Słowo stało się człowiekiem i przybrało w historii konkretną postać – Jezusa urodzonego w Betlejem. Bóg w ten sposób zamieszkał pośród ludzi, których stworzył.
• Dzisiejszy fragment to jednak nie tylko filozoficzno – teologiczne rozważania. Jan zmierza do czegoś bardzo konkretnego, jeśli chodzi o naszą postawę wobec tego objawiającego się Słowa Boga. Sednem jest wers 12: „Wszystkim tym jednak , którzy Je (tzn. Słowo) przyjęli , dało moc , aby się stali dziećmi Bożymi.” Ukazanie Jezusa jako żyjącego Boga, który JEST, stawia nas przed pytaniem. Czy przyjmiesz Go, czy zechcesz przez Jego przyjęcie wejść w osobistą relację z Ojcem?
• Jan mówi o przyjęciu Słowa na początku ale i na końcu swojej Ewangelii, pokazując, że jego pisanie tak naprawdę do tego zmierza: „Wiele innych znaków , (…) uczynił Jezus wobec uczniów . „Te zaś zapisano , abyście wierzyli , że Jezus jest Mesjaszem , Synem Bożym , i abyście wierząc mieli życie w imię Jego”. (J20,30-31). Janowi chodzi o to samo, co pisał w pierwszym rozdziale – jeśli przyjmujesz Jezusa, objawione Słowo Boga, otrzymujesz życie, szczęście, obfitość, pełnię, dziedzictwo. Masz udział w życiu samego Boga – na wieczność. Czy to nie wspaniała nowina wieńcząca ten rok i rozpoczynająca kolejny?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, sam spraw w moim sercu gotowość do przyjęcia Ciebie – Boga żywego, który JEST.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?