Archiwum z dnia: 24 lutego 2023

NAWRACAĆ SIĘ, TO UJRZEĆ PEŁNE OBLICZE MIŁOŚCI

24.02.2023, piątek

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Księga Proroka Izajasza 58, 1-9a

«Krzycz na całe gardło, nie przestawaj! Podnoś głos twój jak trąba! Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy! Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie porzuca prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga:
„Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Ty tego nie uznałeś?” Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich swoich robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród niegodziwego walenia pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.
Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie – czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu?
Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków.
Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!”»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Ludzka przemiana w Bożym Słowie jednoznacznie związana jest z ujrzeniem swojego grzechu i uznanie go ze swój, czyli jednoznaczne stwierdzenie: JA ZGRZESZYŁEM. Ale my jesteśmy specjalistami od cudzych grzechów, słabości i braków. Nawet jeśli widzimy owe grzechy i czynione zło, to nie widzimy wszystkiego, np. ran, trudu włożonego w pracę, czynionego innego nie reklamowanego dobra. Szybko przyzwyczajamy się do otrzymanego dobra, nie widząc potrzeby wdzięczności za otrzymane dobro. Potrzebujemy ujrzeć swój własny grzech oczami Boga żywego, ponieważ tylko On zna całą prawdę o nas samych. Prorok Izajasz pisze: Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy! Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie porzuca prawa swego Boga. Post jest potrzebny i ważny, ale fundamentem tego postu ma być zawsze miłość objawiająca się konkretem w stosunku do drugiego człowieka. Czy widzisz swój grzech? Czy spoglądasz na niego oczami Boga? Jak często przystępujesz do sakramentu pojednania?

  • Post,  którego domaga się Bóg związany jest z przebaczeniem, wolnością i miłością osadzonymi w realiach życia. Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Współczesny człowiek nazywa miłością coś, co ma niewiele wspólnego z miłością, której domaga się Bóg żywy. Miłość redukuje się do miłego słowa, które często nie ma pokrycia w rzeczywistości. Dobre i ciepłe słowo jest potrzebne, ale jest to dopiero punkt wyjścia. Uznanie i afirmacja dopiero otwiera drogę do działalności i misji, choćby w przypadku Jezusa.  Działanie ze swojej istoty związane jest z poświęconym czasem, trudem i ofiarą, to druga konieczna część miłości. Czy realizujesz w swoim życiu obydwa elementy miłości: słowo i działanie? Przypomnij sobie ostatnie takie wydarzenie.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Koronka biblijna z tekstu.
DUŻE PACIORKI: Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich swoich robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród niegodziwego walenia pięścią.
MAŁE PACIORKI: Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?