Archiwum z dnia: 9 września 2023

09.09.2023, sobota , Św. Piotra Klawera, prezbitera

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

List św. Pawła do Kolosan 1, 21-23

Bracia:
Was, którzy byliście niegdyś obcymi wobec Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów pojednał Bóg w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was przed sobą jako świętych i nieskalanych, i bez zarzutu, bylebyście tylko trwali w wierze – ugruntowani i stateczni – a nie chwiejący się w nadziei nieodłącznej od Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem – jej sługą stałem się ja, Paweł.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Poznanie siebie, to klucz do empatii i wstawiania się za innych za innych swoją modlitwą. Papież Franciszek pisał, że w Kościele mamy dwa typy ludzi świętych, którzy radykalnie poszli za Jezusem. Jedni głęboko doświadczyli swojego grzechu i dzięki Bożemu miłosierdziu mieli odwagę porzucić swoje stare życie i pójść za Jezusem. Drugi typ świętych, to ludzie, którzy zobaczyli jakie grzechy popełniliby, gdyby nie uchronił ich Jezus. Pierwszy typ reprezentuje św. Paweł z Tarsu, Albert Chmielowski, św. Kamil de Lelis. Drugi typ reprezentuje mała Terenia od Dzieciątka Jezus, św. Faustyna Kowalska, św. Teresa z Avila. Jedni i drudzy doświadczyli Bożego miłosierdzia i mogą tym miłosierdziem dzielić się z innymi. Mogą wstawiać się za innymi, prosząc dla nich o miłosierdzie. Kiedy doświadczyłeś, że byłeś wrogiem Boga przez swój sposób myślenia? Co sprawiło, że się nawróciłeś?

• Ewangelię można głosić na różne sposoby. Jedni wprost głoszą tzw. kerygmat, czyli cztery prawa życia duchowego. Inni ewangelizują przez swoją postawę bycia wiernym, prawdomównym, odważnym w mówieniu prawdy. Jeszcze inni ewangelizują przez konkretną pomoc drugiemu człowiekowi. Jeszcze inni mają odwagę zrobić publicznie znak krzyża przed jedzeniem. Jeszcze inni ewangelizują przez dobre wychowanie dzieci i głęboki pokój wewnętrzny. Każda z tych form ewangelizacji jest potrzebna i z każdej Jezus może uczynić miejsce spotkania z Nim, Bogiem żywym.

• Każda z tych form jest ważna i potrzebna. Każda spełnia właściwe sobie zadania, jak poszczególne członki w ciele mają różne funkcje, ale razem przyczyniają się do tego, że całe ciało dobrze funkcjonuje. Potrzebujemy głosić Ewangelię w każdym czasie, w różnych formach. Potrzebujemy wzywać Ducha Świętego, który uzdalnia do głoszenia Ewangelii i dobierania odpowiedniej formy. Czy żyjesz duchem głoszenia Ewangelii? W jaki sposób to czynisz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Koronka biblijna z tekstu.
DUŻE PACIORKI: Byliście niegdyś obcymi wobec Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny,
MAŁE PACIORKI: Teraz znów pojednał Bóg w doczesnym Jego ciele przez śmierć.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?