CHODZIĆ W DUCHU ŚW. TO KOCHAĆ POMIMO, A NIE ZA COŚ
10.09.2023, niedziela
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
List do Rzymian 13, 8-10
Bracia: Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje drugiego, wypełnił Prawo. Albowiem przykazania: «Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj» i wszystkie inne – streszczają się w tym nakazie: «Miłuj bliźniego swego jak siebie samego!» Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Sam Jezus powiedział, że nie ma większego przykazania od przykazania Miłości Boga, bliźniego i siebie samego (Mt 22). Dokładnie w tej kolejności. Prawo i przykazania nabierają sensu wtedy, gdy kochamy Boga, mamy z Nim relację, poznajemy Go każdego dnia coraz bardziej. Wtedy czymś naturalnym dla nas staje się, że nie chcemy Go niczym ranić, ani smucić, czyli po prosty nie chcemy grzeszyć. Z miłości do Niego chcemy żyć przykazaniami, które są Jego wskazówkami dla nas, na naszej drodze do nieba i do zbawienia.
- Bóg stworzył nas z Miłości i do Miłości. Dzień narodzin każdego z nas był dniem, w którym spełnił swoje największe marzenie: powołał do życia Ciebie, mnie, byśmy mogli żyć w miłości i każdego dnia kochać bardziej. Bez zakochania się w Nim, szukania Go nieustannie, wierności Mu w codziennych, małych rzeczach, nie jesteśmy w stanie w pełni kochać innych. Bo miłość wymaga poświęceń, co przecież pokazał nam Jezus ofiarą Krzyża. Każda ludzka miłość kryje w sobie krzyż, trud, cierpienie, bolesną niespodziankę. Rozczarowanie jest nieodzownym elementem miłości. Bez Boga w tym momencie ludzka miłość często się kończy. To On uczy nas trwać w wierności i przebaczeniu.
- „Nie doszliśmy jeszcze do Boga, ale mamy z sobą naszego bliźniego. Umiej więc znosić tego, który ci towarzyszy w drodze, abyś doszedł do Tego, z którym pragniesz pozostać” (św. Augustyn). Czy przychodzi Ci na myśl ktoś, kogo trudno Ci znieść? Pomódl się dzisiaj za tę osobę. O całe błogosławieństwo Nieba, o zbawienie dla niej. Pomyśl o tym, że każda osoba, którą spotykamy, jest nam po coś dana. Jedni dla radości, inni jako lekcja dla wzrostu w miłości, a wzrastamy w niej też wtedy, kiedy kochamy pomimo, a nie za coś. Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi. Też tej osoby, z którą ci kompletnie nie po drodze i może właśnie o tym chce Ci dzisiaj przypomnieć?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, daj mi proszę wzrastać w miłości do Ciebie i ludzi wokół mnie. Pragnę kochać jak Ty, umieć patrzyć na innych Twoimi oczami, w każdym widzieć dobro i Twoje dziecko. Proszę uzdalniaj mnie do tego coraz bardziej każdego dnia.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?