Archiwum z dnia: 7 lutego 2024

07.02.2024, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 7,14-23

Jezus przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego:
«Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!»
Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o tę przypowieść. Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, i zostaje wydalone na zewnątrz». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste.
I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Kategoria czyste-nieczyste była kształtowana przez Żydów latami, a przepisy zajmowały ważne miejsce w Pięcioksięgu i bezpośrednio wpływały na codzienne życie. Nieczystość rytualna uniemożliwiała Żydom odprawianie kultu, a zaciągana była z zewnątrz w różnoraki sposób (np. poprzez kontakt ze zmarłym, chorobę, spożycie nieczystego pokarmu). Dlatego ustalono zasady, które ją znosiły. Z czasem jednak Izraelici zaczęli przykładać nadmierną wagę do samych zasad zamiast do celu, jakiemu miały służyć – relacji z Bogiem. Jakie ja mam religijne rytuały, modlitwy, zachowania, które wg mnie czynią mnie „czystszym”?
• Wnętrze w Nowym Testamencie, oznacza samo centrum człowieka – serce i duszę, źródło myślenia, uczuć i chcenia, miejsce podejmowania decyzji. W nim rodzą się  myśli, plany, zamiary. Jeśli w wyniku podejmowanego wysiłku będziemy wchodzić w coraz głębszą relację z Bogiem, to nie wpadniemy w spiralę pustych rytuałów (lub wyjdziemy z niej), dzięki którym chcielibyśmy zasłużyć sobie na niebo. To nie przepisy mnie uświęcają, ale Miłość. Wnętrze powinno się uzewnętrzniać. Może wyglądam na dobrego, a serce jest pełne nienawiści? Może na zewnątrz jestem pobożny, a gniewam się z sąsiadami, w domu panują ciągle „ciche dni”. Mam nie udawać dobrego, ale być dobrym, nie udawać pobożnego, ale oddawać swoje życie Bogu.
• Pokarmem jest to, czym się napełniamy. To my decydujemy na co, kiedy i w jakiej ilości otwieramy swoje serce. Dopóki nie dopuszczamy do niego złych treści, nie utożsamiamy się nawet z najgorszymi myślami, choćby były najbardziej natrętne, wszystko istnieje w kategorii pokusy. Wysiłek duchowy polega na ciągłym rozeznawaniu tego, co się w nas rodzi, skąd pochodzi, czy jest dobre. To jak będziemy rozeznawać zależy od tego, Kto lub co jest dla nas odniesieniem. Czy dbam o wrażliwość sumienia? W jaki sposób?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, oczyść me serce z wszelkiego grzechu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?