NAWRACAĆ SIĘ, TO NIE ZABIJAĆ SŁOWEM I GNIEWEM

23.02.2024, piątek , Św. Polikarpa, biskupa i męczennika

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 5, 20-26

Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: «Nie zabijaj»; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu «Raka», podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł «Bezbożniku», podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i ofiaruj dar swój. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Człowiek ma tendencję do spłycania Bożych przykazań. Często zwraca uwagę na prawo litery niż na ducha tego prawa. Jezus w dzisiejszej Ewangelii ukazuje ducha Dekalogu otrzymanego przez Naród Wybrany na górze Synaj. Chrystus ukazuje w szerszym kontekście piąte przykazanie – nie zabijaj. Człowiek bowiem może zabić drugiego człowieka w różny sposób. Król Dawid zabił Uriasza Chetytę cudzymi rękami. Prorok Natan mówi wprost do króla: Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. (2Sm 12, 9)
• Jezus ukazuje także gniew, który zabija człowieka od wewnątrz, niszczy relacje z innymi osobami, zatruwa jadem nieprzebaczenia. Święty Paweł w Liście do Efezjan pisze bowiem: Gniewajcie się, a nie grzeszcie; niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! Ani nie dawajcie miejsca diabłu! (Ef 4, 26-27), z innego tłumaczenia – Gniewajcie się, ale nie grzeszcie, nie pozwólcie, by słońce zaszło, nim uporacie się z przyczyną waszego gniewu w przeciwnym razie zostawiacie furtkę Przeciwnikowi (KŻNT). Gniew może być też darem zmuszającym do działania, gdy niszczy się  ważne wartości, którymi w życiu się kierujemy.
• Człowiek zabija drugiego człowieka przez słowne zniewagi. A kto by rzekł swemu bratu «Raka», podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł «Bezbożniku», podlega karze piekła ognistego. Aramejskie słowo raka oznacza “pusta głowo; zawarta w niej zniewaga odpowiada tej, którą niesie w sobie słowo “głupcze”. Kara jest również podobna – piekło. Człowiek jest w stanie zmienić swój język, gdy wzrasta w wierze i nawraca się.  Dzisiejsza kultura i media szczególnie lansują obrażanie innych i zabieranie im dobrego imienia. Człowiek bez wiary, albo z wiarą niewielką, najczęściej nie potrafi zmienić swojego języka.
• Święty Piotr pisze o konieczności zmiany wypowiadanych słów. Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie! Przeciwnie zaś błogosławcie! Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo. (1P3,9) Święty Jakub pisze w podobnym duchu: Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu. Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może bracia moi. (Jk 3,8-10)
• Jakich najczęściej słów używasz w swoim życiu – afirmujących, wspierających czy obrażających, negatywnych? Czy błogosławisz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję, że zwracasz mi uwagę na przykazanie nie zabijaj. Proszę Cię o przemianę mojego języka, który będzie budował, a nie niszczył.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?