Archiwum z dnia: 26 lutego 2024

26.02.2024, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Daniela 9,4b-10

O Panie mój, Boże wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań. Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całego narodu kraju. U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas – mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali. Panie! Wstyd na twarzach u nas, u naszych królów, u naszych przywódców i u naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Pan, Bóg nasz, zaś jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według Jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Prorok Daniel mówi o wstydzie. Po raz kolejny w Biblii doświadczenie zarówno własnej grzeszności, jak i chwały Bożej, wiąże się z ludzkimi uczuciami. Gdy Izraelici chwalą Boga, uznają Jego panowanie – wtedy „ustępuje radość i wzdychanie”, pełni są radości i wdzięczności. Gdy przychodzi do kajania się przez Bogiem za grzech, do pokuty i uznania własnych win – wtedy pojawia się wstyd na twarzach, a co ważniejsze – w sercach.
• Wstyd to uczucie, którego nikt nie lubi. Doświadczamy go przy okazji pomyłek, porażek, upokorzeń. Niektórzy rodzice stosują zawstydzanie swoich dzieci jako metodę do osiągania władzy nad nimi. Wstydzimy się, gdy wyjdzie na jaw coś, co chcemy zostawić ukryte. Wstydzimy się, gdy trzeba wyznać grzechy w konfesjonale. Wstydzimy się czasem za innych, gdy nam na nich zależy, a nie zachowują się tak, jak byśmy chcieli. Co to za moc jest we wstydzie, że pojawia się przy tylu okazjach życia, a tak bardzo go nie lubimy?
• Przyjrzyj się sytuacjom, w których odczuwasz wstyd. Przyjrzyj się relacjom, w których on ciebie chwyta. Warto przeanalizować te sytuacje i relacje: dlaczego tak się dzieje? Przyjrzyj się wreszcie swojej postawie wobec Boga i sprawdź, czy wstyd przychodzi, gdy wyznajesz Mu grzechy i słabości, gdy stajesz przed Nim ze swymi błędami. Wstyd jest wielkim darem. Dobrze przeżyty może doprowadzić nas do przemiany – ale źle przeżyty może nas zdezintegrować, oddalić od siebie samych i od Boga.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Proszę Cię Panie, byśmy umieli dobrze przeżywać momenty wstydu. Niech on prowadzi nas do kolejnych kroków w nawróceniu i zmianie życia i myślenia. Amen.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?