Archiwum z dnia: 25 kwietnia 2024

25.04.2024, czwartek , Święto św. Marka, Ewangelisty

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

1 List św. Piotra 5,5b-14

Najmilsi: Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, pokornym zaś daje łaskę. Upokorzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawiajcie się jemu. Wiecie, że te same cierpienia ponoszą wasi bracia na świecie. A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. Krótko, jak mi się wydaje, wam napisałem przy pomocy Sylwana, wiernego brata, upominając i stwierdzając, że taka jest prawdziwa łaska Boża, w której trwajcie. Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie razem z wami wybrana, oraz Marek, mój syn. Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości. Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę. W dzisiejszych realiach pokora nie jest w modzie. Czasem słychać wręcz chwalenie się: nigdy nie byłem pokorny, nie jestem pokornym typem – jakby pokora była czymś złym, wstydliwym. Jaki ja mam do niej stosunek? Czy pokora nie kojarzy mi się z niewłaściwą uległością, brakiem własnego zdania, bylejakością? Czy wiem, co o pokorze mówi Pismo św., czym jest naprawdę? Może powinienem nadrobić braki w wiedzy, poszukać odpowiednich książek, poczytać Pismo św.?
• Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, pokornym zaś daje łaskę – sprawa jest postawiona jasno: kto nie jest pokorny, jest pyszny. Czy siebie samego uważam za pokornego, czy pysznego? Czy widzę w swoim myśleniu, reagowaniu objawy pychy, czy spowiadam się z pychy? Może to moja nieodkryta i zakamuflowana pycha sprawia, że Bóg nie spełnia moich próśb? Pycha objawia się na wiele sposobów: wywyższanie się nad innych, zbytnie zawierzenie swoim siłom i intelektowi, stawianie swojej woli nad wolą Boga, niewzruszona pewność swojej racji, brak szacunku dla innych, niechęć do służenia i poświęcania się, i wiele innych. Czy modlę się o pokorę?
• Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. – Czy ja w to naprawdę wierzę, że Bogu zależy na mnie? Jeśli nie potrafię Mu zawierzyć, zaufać i oddać swoich problemów (co skutkuje brakiem pokoju wewnętrznego, ciągłym martwieniem się o coś), to jest to także objaw pychy – to oznacza, że bardziej wierzę w swoje możliwości, niż Boga, że niewiara w Jego miłość nie pozwala mi oddać sterów mojego życia.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. proszę Cię, uwolnij mnie z więzów pychy, pokaż mi prawdę o mnie samym i napełnij pokorą. Proszę Cię Panie Jezu, pomóż mi jeszcze bardziej uwierzyć Twojej miłości.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?