Z DZIELNOŚCIĄ PROROCKĄ CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM
19.06.2024, środa , św. Romualda, opata
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
2 Księga Królewska 2, 1. 6 – 14
Kiedy Pan miał wśród wichru unieść Eliasza do nieba, Eliasz szedł z Elizeuszem z Gilgal. Wtedy rzekł Eliasz do niego: «Zostań, proszę, tutaj, bo Pan posłał mnie aż do Jordanu». Elizeusz zaś odpowiedział: «Na życie Pana i na twoje życie: nie opuszczę cię!» I szli dalej razem.
A pięćdziesięciu spośród synów prorockich poszło i stanęło z przeciwka, w oddali, podczas gdy oni obydwaj przystanęli nad Jordanem.
Wtedy Eliasz zdjął swój płaszcz, zwinął go i uderzył w wody, tak iż się rozdzieliły w obydwie strony. A oni we dwóch przeszli po suchym łożysku. Kiedy zaś przeszli, Eliasz rzekł do Elizeusza: «Żądaj, co mam ci uczynić, zanim wzięty będę od ciebie». Elizeusz zaś powiedział: «Niechby – proszę – dwie części twego ducha przeszły na mnie!» On zaś odrzekł: «Trudnej rzeczy zażądałeś. Jeżeli mnie ujrzysz, jak wzięty będę od ciebie, spełni się twoje życzenie; jeśli zaś nie ujrzysz, nie spełni się».
Podczas gdy oni szli i rozmawiali, oto zjawił się wóz ognisty wraz z rumakami ognistymi i rozdzielił obydwóch; a Eliasz wśród wichru wstąpił do niebios. Elizeusz zaś patrzał i wołał: «Ojcze mój! Ojcze mój! Rydwanie Izraela i jego jeźdźcze». I już go więcej nie ujrzał. Ująwszy następnie swoje szaty, Elizeusz rozdarł je na dwie części i podniósł płaszcz Eliasza, który spadł od niego z góry.
Wrócił i stanął nad brzegiem Jordanu. I wziął płaszcz Eliasza, który spadł od niego z góry, i uderzył w wody. Wtedy rzekł: «Gdzie jest Pan, Bóg Eliasza?» I uderzył w wody, a one rozdzieliły się na obydwie strony. Elizeusz zaś przeszedł środkiem.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Pytania ośmioletniego Janka: „Czy dzisiaj mamy proroków? Kto nimi może być?” wybrzmiewają w moich uszach od kilku dni. Bo jakże mało wiemy o ich działalności. O tym, co to w ogóle znaczy być prorokiem. Często termin ten wiążemy ze Starym Testamentem i spłycamy jego znaczenie. A tymczasem prorok to „”mąż Boży”, to człowiek, który głosi słowo Boga i naukę zgodną z Jego przekazem. Choć może zabrzmi to dla niektórych z nas bardzo dziwnie, to jednak bycie chrześcijaninem oznacza bycie prorokiem; świadkiem, komentatorem wydarzeń, które rozgrywają się tu i teraz w świetle Bożego Słowa.
- Eliasz i Elizeusz to postacie, z którymi spotykamy się na dzisiejszej Eucharystii. To osoby wybrane przez Boga, ukształtowane i ugruntowane w wierze, będące przewodnikami ludu w okresie wielkich mroków bałwochwalstwa. Elizeusz, następca Eliasza, którego imię oznacza „Bóg jest zbawieniem”, „nie opuszcza” mistrza i „idzie [z nim] razem” przez życie. U kresu jego ziemskiego życia prosi go: „niechby dwie części twego ducha przeszły na mnie” – i te części otrzymuje. Przejmuje funkcje, które dotąd spełniał Eliasz i wypełnia je z wielką gorliwością (zob.: 2 Krl, 2 – 13). Staje się przewodnikiem innych ku Bogu i żyje prawdą, a nie jej namiastkami; uczy ich jak pokładać w Nim nadzieję i stawać się człowiekiem wolnym, posłusznym Bogu i własnemu sumieniu. Sam nauczył się tego, gdy towarzyszył Eliaszowi w jego codziennym „wstępowaniu do Nieba”. Czy potrafię towarzyszyć Jezusowi w swojej codziennej wędrówce przez życie i cierpliwie podglądać do czego uzdalniał Go Duch Święty, którego przekazał mi na chrzcie świętym i bierzmowaniu? Czy zapraszam Go do swojego życia i proszę o Jego dary?
- I we mnie i w tobie żyje Święty Duch Chrystusa i pragnie nas przemieniać na wzór Serca Jezusa. Działać w moim i twoim sercu, uczyć jak być cichym i pokornym, a jednocześnie wychodzić do innych z prorocką misją. Czytając po raz kolejny dzisiejszą historię z 2 Księgi Królewskiej spróbuj zobaczyć w sobie i drugim człowieku proroka. Wyjdź z Dobrym Słowem (Nowiną) do innych, stawiaj czoła wyzwaniom i próbom, które niesie życie. Stawaj się człowiekiem, pełnym Ducha Świętego i wiary. Bycie prorokiem wśród swoich to zadanie na twoje ziemskie życie.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Boże, mój Ojcze, uzdalniaj mnie do tego, abym z prorocką misją dzielnie potrafiła kroczyć przez życie.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?