Archiwum z dnia: 26 czerwca 2024

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM DROGĄ BOŻEGO PRAWA – SŁOWA

26.06.2024, środa , Św. Zygmunta Gorazdowskiego, prezbitera

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Druga Księga Królewska 22, 8 – 13; 23, 1 – 3

Arcykapłan Chilkiasz powiedział do pisarza Szafana:
«Znalazłem księgę Prawa w świątyni Pańskiej». I dał Chilkiasz księgę Szafanowi, który ją czytał. Następnie pisarz Szafan poszedł do króla i zdał mu sprawę z tego zdarzenia w słowach: «Słudzy twoi wybrali pieniądze znajdujące się w świątyni i wręczyli je kierownikom robót, nadzorcom świątyni Pańskiej». I pisarz Szafan oznajmił królowi: «Kapłan Chilkiasz dał mi księgę» – i Szafan odczytał ją wobec króla. Kiedy król usłyszał słowa księgi Prawa, rozdarł szaty.
Następnie król rozkazał kapłanowi Chilkiaszowi i Achikamowi, synowi Szafana, Akborowi, synowi Micheasza, i pisarzowi Szafanowi, a także urzędnikowi królewskiemu, Asajaszowi: «Idźcie poradzić się Pana co do mnie, co do ludu i całego pokolenia Judy w związku ze słowami tej znalezionej księgi. Bo wielki gniew Pański zapłonął przeciwko nam z tego powodu, że nasi przodkowie nie słuchali słów tejże księgi, by spełniać wszystko, co jest w niej napisane».
Wtedy król polecił przez posłów, by zebrała się przy nim cała starszyzna Judy i Jerozolimy. I wszedł król do świątyni Pańskiej, a wraz z nim wszyscy ludzie z Judy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani i prorocy oraz cały lud, od najmniejszych aż do największych. Odczytał głośno całą treść księgi przymierza, znalezionej w świątyni Pańskiej.
Następnie król stanął przy kolumnie i zawarł przymierze przed obliczem Pańskim, że pójdą za Panem, że będą przestrzegali Jego poleceń, przykazań i praw całym sercem i całą duszą, że w czyn zamienią słowa tego przymierza, spisane w tejże księdze. I cały lud przystąpił do przymierza.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • W dzisiejszym pierwszym czytaniu poznajemy króla Jozjasza, wielkiego reformatora religijnego czasów bałwochwalstwa i łamania Bożego Prawa, który w imieniu całego narodu dokonuje odnowienia przymierza z Bogiem. Staje się to możliwe po odnalezieniu w świątyni Pańskiej Księgi Prawa, z którą się zapoznaje i postanawia „spełnić wszystko, co jest w niej napisane”. Skrucha i duch pokuty Jozjasza są pierwszym krokiem szczerego wewnętrznego nawrócenia i autentycznej przemiany. Postanawia wraz z ludem, że, „pójdą za Panem, że będą przestrzegali Jego poleceń, przykazań i praw całym sercem i całą duszą, że w czyn zamienią słowa tego przymierza, spisane w tejże księdze”. Czy w swoim życiu podejmuję próby odnowy życia duchowego? Czy sięgam po Biblię i staram się, by stawała się moją codzienną lekturą? Czy proszę Boga, aby „udzielał mi życia poprzez swoje słowo” (Ps 119, 37)?
  • Psalmista prosi Boga: „Naucz, mnie Panie, drogi Twoich ustaw, bym ich przestrzegał do końca (…) a zachowywał je całym sercem. Nakłoń me serce do Twoich napomnień (…) według swej sprawiedliwości zapewnij mi życie” (Ps 119, 33. 34b. 36a. 40bc). Czy potrafię tę prośbę uczynić swoją modlitwą? Czy zależy mi na kroczeniu ścieżką Bożych przykazań i wiernym trwaniu przy Bogu? Czy przykazania Boże stają się dla mnie radością czy udręką? Czy dzięki nim owocuję i staję się prawdziwym, wiernym uczniem Jezusa, który swoje życie kształtuje w świetle Bożego prawa?
  • Jezus potrafił uznać Stary Testament i go wypełnić w sposób doskonały (zob.: Mt 5, 15 – 17). Dzięki Niemu staje się on dla mnie zrozumiały. On go wyjaśnia, oczyszcza i udoskonala przez Prawo ewangeliczne. Uczy jak być szczęśliwym (błogosławionym), jak kształtować wiarę, nadzieję i miłość, a wraz z nimi inne cnoty. Uczy jak trwać w Ojcu, naśladować Jego doskonałość i owocować (zob.: KKK 1965 – 1986). Uczy, że zjednoczenie z Bogiem przynosi zawsze dobre owoce. Uczy wreszcie tego, jak świadomie przeżywać własną codzienność z Nim.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Boże, mój Ojcze, „udzielaj mi życia przez swoje słowo (…) według swej sprawiedliwości”; ucz trwania w Tobie i obfitego owocowania.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?