CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ SKUPIONYM NA JEZUSIE
19.07.2024, piątek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 12, 1-8
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat pośród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». A On im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna. Wyobraź sobie tę scenę. Jako pobożni Żydzi uczniowie na pewno znali zasady szabatu. Co się musiało stać, że je złamali? Pewnie szli rozmawiając, tak jakby się zapomnieli i beztrosko, odruchowo zaczęli rwać kłosy. Jakby opadły z nich więzy sztywnych przepisów i zasad. Pozwolili sobie na naturalność, spontaniczność. Odpowiedzią może być wolność, jakiej doświadczali przy Jezusie.
- Druga rzecz, to że byli całkowicie zapatrzeni i zasłuchali w Jezusa. On był najważniejszy. Jego autorytet dawał poczucie bezpieczeństwa, pewności, wolności. Jak dzieci mogli na Nim się oprzeć, Jemu powierzyć i być beztroskimi – bo On był blisko. Jego słowa były ważniejsze niż wszystko i wszyscy – łącznie z zasadami społecznymi i uczonymi w Prawie.
- Czy widzisz w sobie takie skutki bycia przy Jezusie? Czy owocem Twojego czasu z Nim jest poczucie bezpieczeństwa, wolności? Czy po modlitwie osobistej/ mszy św. jesteś bardziej beztroski, pełen nadziei, sił? Czy się tego spodziewasz i oczekujesz? Czy może przyzwyczaiłeś się, że nic się nie zmienia? Czy Jego słowo jest ważniejsze od wszystkicj innych słów? Czy walczysz, by tak było – by wierzyć słowu Boga i pozwalać Mu w ten sposób działać w Tobie?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Wierzę Ci Jezu, proszę, przymnóż mi wiary! Chcę szukać Twojej akceptacji nie ludzi, Ciebie słuchać, na Tobie się opierać!
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?