Archiwum z dnia: 22 lipca 2024

22.07.2024, poniedziałek , Św. Marii Magdaleny

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Micheasza 6,1-4.6-8

Słuchajcie, tego, co Pan powiedział: Stań, prowadź spór wobec gór, niech słuchają pagórki twego głosu! Słuchajcie, góry sporu Pańskiego, nakłońcie uszu, posady ziemi! Oto Pan ma spór ze swym ludem i oskarżać będzie Izraela. Ludu mój, cóżem ci uczynił? Czym ci się uprzykrzyłem? Odpowiedz Mi! Otom cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli wybawiłem ciebie i posłałem przed obliczem twoim Mojżesza, Aarona i Miriam. Ludu mój, wspomnij, proszę, co zamierzał Balak, król Moabu, a co mu odpowiedział Balaam, syn Beora? Co było od Szittim do Gilgal – żebyś poznał zbawcze dzieła Pańskie. Z czym stanę przed Panem, i pokłonię się Bogu wysokiemu? Czy stanę przed Nim z ofiarą całopalną, z cielętami rocznymi? Czy Pan się zadowoli tysiącami baranów, miriadami potoków oliwy? Czy trzeba, bym wydał pierworodnego mego za mój występek, owoc łona mego za grzech mojej duszy? Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czegoż żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim?

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Zupełnie inaczej niż szatan, który oskarża, by zniszczyć i pogrążyć człowieka – Pan oskarża dlatego, że Mu na nas zależy. Wyrzuty sumienia, napominający przyjaciel, rodzic lub brat, tęsknota za powrotem do Boga – to Jego głos, Jego sposoby by do nas dotrzeć i skłonić do nawrócenia. Ludu mój, ludu, cóżem ci uczynił, w czymem zasmucił albo w czem zawinił? Znana dobrze pieśń wielkotygodniowa, w której ten właśnie fragment księgi Micheasza jest w przejmujący sposób spleciony z męką i cierpieniem Jezusa. Idąc dalej, słyszymy: Czy trzeba, bym wydał pierworodnego za mój postępek, owoc łona mego za grzech mojej duszy? Oto Bóg wydaje swego Pierworodnego za nasze postępki, błogosławiony owoc żywota Miriam za grzech naszych serc.
• Pan żąda nie ofiar, hekatomb, tysięcy tłustych owiec – czymkolwiek by one w naszym życiu nie były – ale sprawiedliwości, życzliwości i pokornego obcowania z Nim. Tu mamy obraz łagodnego Baranka, który taki właśnie jest. Sprawiedliwy, życzliwy nam i pokorny Baranek Boży zastępuje w naszej relacji z Bogiem owe hekatomby – On sam jest ofiarą przebłagalną. Dlatego nie w ofiarności leży nasza siła, nie w hojności (chociaż cenne), ale w ciszy i ufności, w przebywaniu z Nim. W przytuleniu naszego policzka do Jego twarzy, do policzka Bożego Baranka.
• Odłóż smartfon, odejdź od laptopa. Idź i przytul się.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość, albowiem sam Bóg jest sędzią.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?