CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WIELBIĆ W KAŻDYM CZASIE

16.08.2024, piątek , Św. Stefana Węgierskiego, króla

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Izajasza 12,2-6

Oto Bóg jest moim zbawieniem, będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią, On stał się dla mnie zbawieniem.
Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami, przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.
Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy, niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu, bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Ten tekst użyty jako psalm w liturgii jest dynamiczny, pełen życia i emocji. Taka powinna być nasza modlitwa – pełna życia, prawdziwa. Bóg nie potrzebuje modlitw wyabstrahowanych, odseparowanych od realnego naszego stanu, od przeżyć, uczuć, stanu umysłu i ciała. Bóg wszedł głęboko w życie ludzkie, przyjął ciało i całą ludzką kondycję, pokazując swoją bliskość. Wznoś okrzyki i wołaj z radości mieszkanko Syjonu, bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela. Bóg chce takiego przeżywania wiary, relacji z Nim, które będzie nie tylko wpływać na emocje, ale aż wylewać się z człowieka. Czy masz doświadczenie takiego wpływu relacji z Bogiem na siebie – odczuwalnego, zauważalnego (wypełnienia pokojem, radością, poczuciem bezpieczeństwa, bycia kochanym i zaopiekowanym)?
• Bóg jest moim zbawieniem, będę miał ufność i bać się nie będę. Początek tego fragmentu wskazuje, że sytuacja mówiącego nie jest idealna, są jakieś powody do lęku. Ważna jest odpowiedź na trudną sytuację – decyzja, że odpowiedzią na lęk będzie zaufanie Bogu. Decyzja wiary – tzn. uwierzenie Bogu, temu co On mówi, i to bardziej niż czemukolwiek innemu. Ten werset pokazuje właśnie taki mechanizm – okoliczności mogą prowokować lęk, ale moją decyzją jest zaufanie Bogu i niezgoda na pogrążenie się w lęku. Na tym polega walka duchowa – to walka by nie przyjmować myśli pochodzących od złego, a przyjmować i opierać na Bożym Słowie. Narrator tego fragmentu odrzuca lęk i przechodzi do uwielbienia Boga. Jego sytuacja się jeszcze nie zmieniła, ale zmieniło się jego myślenie. Skupił się na Bogu, Jego potędze i dobroci, zamiast na złu, które mu zagraża. Czy stosujesz taką metodę wobec trudnych sytuacji? Czy potrafisz uwielbiać Boga mimo/ wbrew trudnym okolicznościom?
• Co w tej chwili jest w Twoim życiu trudne, bolesne, budzące lęk? Spróbuj oddać to Jezusowi w paru słowach tylko, a potem skupić się na uwielbieniu Jego potęgi i dobroci. Pobudzaj swoją wiarę w to, że On jest blisko Ciebie w tej sytuacji i ma potęgę i moc, by Cię przez to przeprowadzić! Uwielbiaj Go jako Pana zwycięskiego, potężnego, który króluje ponad wszystkim i wszystkimi, który jest dobry, łaskawy i zarazem niezwyciężony, a Ty jesteś Jego umiłowanym dzieckiem i przyjacielem.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jak w ostatnim akapicie dzisiejszego rozważania.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?