Archiwum z dnia: 17 sierpnia 2024

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO PRZYPROWADZIĆ SWOJE DZIECKO DO JEZUSA

17.08.2024, sobota , Św. Jacka, prezbitera

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Ewangelia według św.Mateusza 19, 13-15

Przynoszono do Jezusa dzieci, aby położył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: «Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie;
do takich bowiem należy królestwo niebieskie». Położył na nie ręce i poszedł stamtąd.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Jezus zachęca nas dzisiaj, abyśmy przyprowadzali do Niego dzieci, albowiem do takich należy królestwo niebieskie. Mało tego, mówi, że jeżeli nie staniemy się jak dzieci, nie wejdziemy do królestwa niebieskiego. Co zatem posiada dziecko, które tak cenione jest przez samego Boga? Dziecko jest zależne, pełne zaufania i ciekawe życia. Dziecko otwarte jest na zmianę. Ową zmianą, do której wzywa Jezus z Nazaretu od początku swojego nauczania, jest wezwanie do nawrócenia. Expose Jezusa jest bardzo krótkie i brzmi następująco: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! (Mk 1, 15) Owo nawrócenie, to konieczność przemiany myślenia, z myślenia ludzkiego na myślenie Boże i powrót do planu Bożego w swoim życiu. Czy masz potrzebę zmian w swoim życiu? Czego się ostatnio nauczyłeś?
  • Jezus nas również zaprasza, abyśmy przyprowadzili nasze wewnętrzne dziecko, może poranione i zablokowane. To małe dziecko jest w nas niezależnie ile mamy lat. To małe dziecko w nas domaga się przytulenia i czułości, aby poczuć się głęboko kochane. Bardzo często mając obojga rodziców, czuliśmy się sierotami pozostawionymi samym sobie. Potrzebujemy w takiej sytuacji przebaczyć swoim rodzicom, aby być wolnym i podjąć własną misję, którą przeznaczył nam Bóg żywy. Możesz pomodlić się w ten sposób: Jezu, przyprowadzam do Ciebie moje wewnętrzne dziecko. Proszę pozwól mu doświadczyć czułości Psalmu 131: Panie, moje serce się nie pyszni i oczy moje nie są wyniosłe. Nie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły. Przeciwnie: wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak niemowlę u swej matki, jak niemowlę – tak we mnie jest moja dusz.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Koronka biblijna z tekstu.
DUŻE PACIORKI: Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie». Położył na nie ręce i poszedł stamtąd.
MAŁE PACIORKI: Przynoszono do Jezusa dzieci, aby położył na nie ręce i pomodlił się za nie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?