Archiwum z dnia: 5 października 2024

05.10.2024, sobota , Św. Faustyny Kowalskiej, zakonnicy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Hioba 42, 1-3. 5-6. 12-17

Hiob odpowiedział Panu: «Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. Kto przysłoni plan nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Dotąd Cię znałem ze słyszenia,
teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele». Potem Pan błogosławił Hiobowi, tak że miał czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc jarzm wołów i tysiąc oślic.
Miał jeszcze siedmiu synów i trzy córki. Pierwszą nazwał Gołębicą, drugą – Kasją, a trzecią – Rogiem-z-kremem-do-powiek. Nie było w całym kraju kobiet tak pięknych jak córki Hioba. Dał im też ojciec dziedzictwo między braćmi.
I żył jeszcze Hiob sto czterdzieści lat, i widział swych synów i wnuków – cztery pokolenia. Umarł Hiob stary i w pełni dni.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Hiob nie doświadczył ogromnego cierpienia  z powodu swojej niewierności lub jakiegokolwiek innego grzechu. Hiob był człowiekiem sprawiedliwym i właśnie na nim w jakiś szczególny sposób sprawdza się Boża obietnica, że sprawiedliwy z wiary żyć będzie. (por. Rz 1,17b) Doświadczył zła nieprawdopodobnego, które trudno było unieść jakiemukolwiek człowiekowi. Jednak to zło nie zniszczyło jego wiary, a tylko ją wzmocniło. Sam bowiem Hiob powiada: Dotąd Cię znałem ze słyszenia,  teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele. Doświadczył bowiem Boga, który jest większy od ludzkiego nieszczęścia, każdej choroby i każdej słabości. Hiob w swoim nieszczęściu doświadczył prawdziwego oblicza Boga, mało tego miał możliwość zdemaskować swój fałszywy obraz Boga. Jakiego Boga w swoim życiu doświadczyłeś? Czy jest to prawdziwe oblicze Boga? 
• Hiob spotykając prawdziwego Boga doświadczył łaski skruchy, która otworzyła jego serce na jeszcze większe dobro przygotowane przez Boga żywego. Był tylko kruchym człowiekiem, który zawsze potrzebuje łaski skruchy. Jest ona drzwiami do przemiany życia, ale i drzwiami do wszelkiego Bożego błogosławieństwa. Święty Paweł pisze: Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy (Ef 3,20). Łaska skruchy to dar, o który potrzebujemy prosić i to prosić z całą determinacją. To co Hiob utracił przez zdarzenia życiowe, otrzymał w nowej formie ze zdumiewającą Bożą hojnością. Możesz modlić się tak: „Jezu, proszę Cie o łaskę skruchy, bo jestem tylko słabym człowiekiem. Proszę Cię, abym nie przegapił Twojego nawiedzenia”.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Koronka biblijna z tekstu.
DUŻE PACIORKI: Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. Kto przysłoni plan nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem.
MAŁE PACIORKI: Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?