CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO PRAGNĄĆ BYĆ SOBĄ, ABY STANOWIĆ JEDNOŚĆ

06.10.2024, niedziela , Św. Brunona, prezbitera

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Rodzaju 2, 18-24

Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc». Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki podniebne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jak on je nazwie. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę „istota żywa”. I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom podniebnym i wszelkiemu zwierzęciu dzikiemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny.
Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: «Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta».
Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Kobieta i mężczyzna zostali stworzeni inaczej. Każdy z nich jest kimś innym. Każdy z nich ma inne zadanie do spełnienia. Dopiero w komplecie tworzą całość, jednak jak trudno po grzechu pierworodnym tworzyć im jedność. Małżonkowie zostali wezwani i powołani do jedności, a tym znakiem jedności jest akt małżeński. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem. Współżycie seksualne jest piękne, gdy jest odzwierciedleniem jedności wewnętrznej. Czy zasmakowałeś jedności w sobie? Czy wiesz kim jesteś? w oczach Bożych, na przykład w świetle Bożego Słowa?
• Człowiek został stworzony na obraz Boży, czyli jest osobą i spełnia się dopiero w relacji z drugim człowiekiem. Mężczyzna choć ma zagospodarowywać ziemię, zdobywać ją, nie doświadcza spełnienia w tych zadaniach. I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom podniebnym i wszelkiemu zwierzęciu dzikiemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny. Z tym wszystkim mężczyzna nie może wejść w relacje, dlatego to nie zaspakaja jego serca. Mężczyzna, aby mógł zjednoczyć się głęboko ze swoją żoną potrzebuje opuścić fizycznie, mentalnie, swoich rodziców, a to w praktyce okazuje się bardzo trudne. Mężczyzna potrzebuje wejść w głębszy proces nawrócenia, czyli poznawania siebie i swoich wszelakich nawyków i z łaską Bożą przemiany ich, aby tworzyć jedność. Mężczyzna potrzebuje odkryć swoją męskość i tożsamość, aby stwarzać jedność ze swoją żoną. Czy wiesz co otrzymałeś od rodziców? Czy znasz swoje słabe i mocne strony? Czy wiesz co przeszkadza twojemu współmałżonkowi w tobie?
• Kobieta po stworzeniu potrzebuje być przyjęta przez mężczyznę w bardzo określony sposób: A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: «Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta». Owo przyjęcie jest zachwytem nad tym, kim ona jest. Brak przyjęcia kobiety uniemożliwia stworzenie głębokiej jedności małżeńskiej. Kobieta potrzebuje odkryć swoją kobiecość, aby tworzyć jedność ze swoim mężem, bo tylko w ten sposób zrealizuje swoje zadanie. Czy odkryłeś dar kobiety w swoim życiu? Czy potrafisz wyrażać jej swoje uznanie i życzliwość? Czy wyrażasz szacunek swojemu mężowi w jego trudzie „ujarzmiania” świata i życia?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar kobiety i mężczyzny. Dziękuje ci, że pozwalasz powracać mi do bycia sobą.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?