Archiwum z dnia: 11 grudnia 2018

11.12.2018, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Proroka Izajasza 40, 1-11

„Z kimże byście mogli Mnie porównać,
tak, żeby Mi dorównał?” — mówi Święty.
Podnieście oczy w górę i patrzcie:
Kto stworzył te gwiazdy?
Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko,
wszystkie je woła po imieniu.
Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły
nikt się nie uchyli.
Czemu mówisz, Jakubie,
i ty, Izraelu, powtarzasz:
„Zakryta jest moja droga przed Panem
i prawo me przed Bogiem przeoczone?”
Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał?
Pan to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi.
On się nie męczy ani nie nuży,
Jego mądrość jest niezgłębiona.
On dodaje mocy zmęczonemu
i pomnaża siły omdlałego.
Chłopcy się męczą i nużą,
chwieją się słabnąc młodzieńcy;
lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły;
biegną bez zmęczenia,
bez znużenia idą.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jesteśmy zanurzeni w kulturze śmierci, a jest to kultura pychy. Owa kultura kwestionuje  nadrzędność żywego Boga w świecie, kwestionuje Jego prawa. Pycha rodzi śmierć wewnętrzną, brak nadziei, brak sensu życia. Chcąc czy nie chcą siedząc w błocie nie unikniemy ubrudzenia się nim. Tylko Bóg jest źródłem życia, źródłem nadziei i pocieszenia. Zapomnieliśmy już, że człowiek jest tylko słabym człowiekiem.
• Prorok Izajasz w imieniu Boga mówi: Pocieszcie, pocieszcie mój lud!  Święty Paweł w Liście do Koryntian pisze ważne w tej sprawie słowa: Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana Naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.
• Święty Jan napisze wprost, że tym pocieszycielem jest Duch Święty. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy. (J 14, 16-17a)
• Prorok Izajasz wskazuje, że istotą tego pocieszenia jest odpokutowanie grzechów. Czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy.
• Pocieszenie jest efektem wejścia na drogę nawrócenia. Ujrzenia swojego grzechu, uznania go za swój i odpokutowanie tego grzechu. Czy prosisz Boga żywego o ujrzenie swojego grzechu i łaskę pokuty? Czy prosisz o przymnożenie wiary, która uzdolni cię do przywrócenia właściwej hierarchii w Twoim życiu?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o łaskę ujrzenia mojego grzechu, chęć wyznania go w sakramencie pojednania, o żal za grzech.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?