Archiwum z dnia: 2 października 2022

02.10.2022, niedziela , Świętych Aniołów Stróżów

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 17, 5-10

Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». To ciekawe, dlaczego ci, którzy towarzyszyli Jezusowi, widzieli Jego cuda, sami czynili znaki, prosili o większą wiarę. Czy rzeczywiście brakowało im wiary? Odpowiedź Jezusa jest również intrygująca – zapewnia uczniów, że nie potrzebują wielkiej wiary. Jezus zaprzecza apostołom, podważa sens ich prośby. Może więc ta prośba nie była właściwa, albo raczej intencje nie były właściwe? Spróbuj wyobrazić sobie tę sytuację, co czuli i myśleli uczniowie?

• Duże znaczenie może mieć fakt, że Jezus połączył temat wiary z pokorną służbą. W nawiązaniu do wielkiej wiary Jezus nie mówi o czynieniu wielkich znaków i cudów, byciu znanym z pomagania tłumom. Mówi za to o wyczerpującej pracy, stawianiu siebie na ostatnim miejscu i zobowiązaniu uczniów do ofiarnego służenia, bez oglądania się na podziękowanie, docenienie, nagrodę od ludzi.

• W takim kontekście popatrz na prośbę uczniów o więcej wiary. Może marzyła im się (nie pierwszy raz zresztą) „ewangelia sukcesu”? Może w wyobraźni już widzieli siebie z lekkością czyniących wielkie znaki, rozmnażających jedzenie i wino, będących jak Jezus otoczonymi zachwyconym tłumem. Wygodne to i kuszące – tłumaczenie się, że gdybym miał większą wiarę, to bym inaczej żył…
• Apostoł Jakub pisze: Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. (Jk 2, 17-18) Jaka jest Twoja wiara? Jaka jest Twoja współpraca z łaską w budowaniu wiary, w służeniu braciom? Może masz jakieś wyobrażenie swojego życia w wersji „super wierzącego”, ale czy jest ono zgodne z pragnieniem Boga dla Twojego życia? Co dla Boga oznacza więcej wiary w Twoim życiu?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. proszę o nawrócenie mojego myślenia. Proszę, pokazuj mi, jak w konkretach mojego życia mam wzrastać w wierze, jak mam więcej kochać, więcej służyć?

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?