Archiwum z dnia: 19 kwietnia 2013

19.04 .2013,  piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Dzieje Apostolskie  9, 1-20 

Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł.
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” Powiedział: „Kto jesteś, Panie?” A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić”.
Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili więc go do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił.
W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: „Ananiaszu!” A on odrzekł: „Jestem, Panie!” A Pan do niego: „Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli”. (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał). Odpowiedział Ananiasz: „Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia”.
Odpowiedział mu Pan: „Idź, bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia”.
Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: „Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym”. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Nawrócenie niektórych ludzi ma znaczenie strategiczne dla całego Kościoła, narodu, konkretnego środowiska. Takie nawrócenie wydarzyło się pod Damaszkiem. W czasie zaplanowanym przez Jezusa zmartwychwstałego. Wiele lat później, w liście do Filipian Paweł napisał: Zostałem pochwycony przez Jezusa Chrystusa. Flp 3,12 Greckie słowo, którego tu użył może również znaczyć „wziął mnie przez zaskoczenie”, „zdobył mnie” lub „padłem jego zdobyczą”.
• Szaweł z Tarsu faryzeusz, prześladowca chrześcijan. Był człowiekiem najwyższej próby, którego cechowała absolutna osobista i intelektualna uczciwość. Polował na chrześcijan, gdyż szczerze wierzył, że są wrogami Boga.
• Ów najbardziej znany uczeń Gamaliela nie szukał własnej chwały, nie pożądał żadnej nagrody, nie zaspokajał nienawiści. Był zdolny do całkowitego nieprzemijającego poświęcenia i oddania sprawie, która trwać będzie całe jego życie. Cecha ta, jeśli towarzyszy jej łaska, jest siła zdolna poruszać góry i zmieniać bieg historii; takie właśnie zadanie, jeszcze przed stworzeniem świata, wybrał dla Pawła Bóg. (Warren H. Carroll)
• Każdy z nas ma także swoja misję do wykonania, którą Bóg zaplanował jeszcze przed założeniem świata. W tę misję wpisane jest moje dzieciństwo, moje słabości i grzechy, moje talenty, wykształcenie i wszystko kim jestem. Ważne jest, aby odczytać i przyjąć misję, którą ma dla mnie Bóg żywy. Owa misja będzie objawiała się powoli, na ile pozwolimy Bogu się prowadzić i oczyszczać.
• Bóg z naszych słabości i wad ma moc wyprowadzić błogosławieństwo dla nas i dla innych. Św. Ignacy Loyola mówił: Jest bardzo mało ludzi, którzy przeczuwają, co Bóg uczyniłby z nich, gdyby zaparli się siebie i całkowicie oddali się Chrystusowi Panu, aby On ukształtował ich dusze w swych dłoniach.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę przemieniaj mnie. Uzdolnij mnie do przyjęcia misji, którą dla mnie przygotowałeś.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?