Archiwum z dnia: 25 kwietnia 2018

25.04.2018, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 16,15-20

Jezus ukazawszy się Jedenastu rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie”.
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „idźcie”, podążajcie, nie stójcie w miejscu- koresponduje ze słowami papieża Franciszka „zejdźcie z kanapy” ruszcie się, zróbcie coś. Jezus pragnie, aby Jego uczniowie zawsze byli w drodze, aby nie trwonili czasu, ale z Dobrą Nowiną „szli  na cały świat”, czyli wszędzie, bez wyjątku do każdego miejsca na świecie. Apostołowie bez dyskusji, narzekania i ociągania zaczęli wypełniać ten nakaz. A ja? Co z nim robię?
• Ewangelia domaga się odpowiedzi, od której zależy wieczność człowieka. „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony”. Jeśli uwierzymy w Dobrą Nowinę o nieskończonej miłości Boga i Jego Syna do nas, to i w naszym życiu mogą dziać się spektakularne cuda. Ale jest „tylko”, a może „aż” jeden warunek: trzeba w to uwierzyć. Tyle, że wiara, która „jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy” (Hbr 11,1) nie zależy tylko od naszej woli. Ona jest łaską, darem. „Aby taką wiarę w sobie obudzić, potrzebna jest uprzedzająca i wspomagająca łaska Boga oraz wewnętrzne pomoce Ducha Świętego; On to porusza serce i do Boga je zwraca” (konstyt. „Dei Verbum”,5). Dlatego trzeba prosić o nią z całego serca. Czy robię to?
• „Głosić Ewangelię”, to dzielić się wiarą, poprzez swój przykład, słowa, czyny, postawę, to być świadkiem spotykania się ze Zmartwychwstałym (na modlitwie, w sakramentach, …). Głosić Ewangelię, to znaczy głosić samego Chrystusa. Mówić o Nim jako o najwyższej wartości naszego życia (tak jak zakochani mogą cały czas mówić i myśleć tylko o sobie). Czy kiedykolwiek rozmawiałem z kimś o Bogu (tak przy stole, kawie)? Czy może wiara, Bóg jest tematem tabu w moim życiu? Jeśli tak, to dlaczego?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, przymnażaj mi wiary, abym mógł stawać się coraz gorliwszym świadkiem Twojej miłości.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?