Archiwum z dnia: 25 lipca 2020

25.07.2020, sobota , Święto św. Jakuba, Apostoła

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

2 List św. Pawła do Koryntian 4,7-15

Bracia:
Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym ciele. Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele. Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was – życie.
Cieszę się przeto owym duchem wiary, według którego napisano: „Uwierzyłem, dlatego przemówiłem”; my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem dla was, ażeby w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę Bożą przez dziękczynienie wielu.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Z ludzkiego punktu wodzenia wszelkie skarby i kosztowności (o ile się je posiada) przechowuje się w miejscach dobrze strzeżonych, ukrytych przed ogólnym dostępem (sejfach, szafach pancernych). A logika Boga jest zupełnie inna. On swoją miłość, łaski, którymi obdarza, składa w ludzkie ciało – słabe, kruche, podatne na zranienia, spękania, stłuczenia, a w końcu na roztrzaskanie (śmierć). Po co? Może po to, by uświadomić nam, że jeżeli czynimy jakiekolwiek dobro, to robimy to mocą Boga, a nie naszą. Ta świadomość własnej kruchości uczy pokory, zabiera fałszywe poczucie samowystarczalności.
• Bóg dokonuje wielkich rzeczy posługując się tym, co słabe. Są w życiu bolesne momenty, gdy szczególnie mocno doświadczamy własnej słabości, braków, upadków, gdy dostrzegamy, że o własnych siłach niewiele możemy zdziałać. I dopiero, gdy przestajemy polegać tylko na sobie i swoich siłach, oddamy się całkowicie pod opiekę i prowadzenie Boga, możemy doświadczyć Jego mocy. Czy umiem w swoich słabościach dostrzec nie tylko przeszkodę, ale także miejsce dla Boga?
• Nieraz zadziwia nas heroizm osób słabych, chorych, po ludzku kruchych, nie pasujących do żadnych kanonów siły i piękna tego świata (np. św. Matka Teresa, Marta Robin). Piękno, siła, moc, wynikają nie z tego jacy jesteśmy na zewnątrz, ale z tego co jest w nas – z życia Duchem. Im bardziej ktoś jest kruchy na zewnątrz, z tym większą mocą może objawiać się w nim Bóg. O tę siłę, moc i piękno dbamy nie w salonach mody, na siłowniach, w SPA, lecz w konfesjonale, na Eucharystii i przez Słowo Boże.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, moje serce się nie pyszni i oczy moje nie są wyniosłe. Nie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły. Przeciwnie: wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak niemowlę u swej matki, jak niemowlę – tak we mnie jest moja dusza (Ps 131,1-2).

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?