Archiwum z dnia: 1 stycznia 2021

01.01.2021, piątek , Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 2, 16-21

Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał Anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Pasterze poszli z pośpiechem, czyli szybko, ale rdzeń tego słowa może oznaczać także „szczerze zapragnęli”. Pośpiech, aby zobaczyć objawione im osobiście Boże dzieła wynikał z pragnienia, jakie zrodziło się w ich sercach pod wpływem osobistego doświadczenia Bożego działania. Czy jesteś do nich podobny przez to, że słysząc w sercu Boże wezwanie, natchnienie, poruszenie – idziesz za nim nie zwlekając?
• Gdy pasterze poszli już za słowem anioła, to skorzystali z otwierającego się w tamtym momencie „okienka łaski”, wykorzystali czas swojego nawiedzenia, czas dotknięcia Boga. Wrócili szczęśliwi – sławiąc i wielbiąc Boga za to, co widzieli i słyszeli. Zawsze tak jest, gdy reagujemy na Boże światło zachęcające do pójścia za Nim. Idąc doświadczamy błogosławieństwa – przedziwnego poczucia wolności i pokoju.

• Pasterze byli najniższą, pogardzaną warstwą społeczną. Cóż zatem mogą powiedzieć nam, oświeconym ludziom XXI wieku? Gdy pośpieszyli za Bożym objawieniem, to zobaczyli i usłyszeli coś, czego nie wymyślił żaden najtęższy umysł żadnej epoki. Najpierw poszli a później zobaczyli i usłyszeli, czyli najpierw zaufali objawionemu im słowu, później przekonali się, że to Prawda. A jak jest u mnie, czy jak coś nie pasuje do moich wyobrażeń, nie przechodzi przez sito rozumu, to z gruntu to odrzucam? Mam odwagę oprzeć się tylko w wierze?

• W tym fragmencie jest też Maryja, która zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. Zachowywała i rozważała, to znaczy strzegła, pilnowała, ochraniała Słowo, trzymała się Słowa, dostosowywała życie do Słowa. Ale także pyta Słowa, rozmawia z Nim, przyjmuje i ostatecznie mówi – amen. Pozwólmy Maryi pouczać nas o tym, jak zachowywać i rozważać sprawy Pana. Tego ci życzę przez cały Nowy Rok, każdego dnia.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, potrzebuję Twojego świętego Ducha, abym nie zaspał, gdy będziesz do mnie mówił, abym potrafił zebrać sie bez zwłoki i pójść za Tobą.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?