Archiwum z dnia: 22 listopada 2021

22.11.2021, poniedziałek , Św. Cecylii

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 21,1-4

Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki. I rzekł: „Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Końcówka roku liturgicznego.. Zadam sobie pytanie : czy ja oddaję Bogu wszystko? … czy może jedynie to, co mi zbywa.. Czy Bóg jest wypełnieniem mojego życia? .. czy może tylko dodatkiem..albo takim awaryjnym wyjściem, gdy jest mi źle, gdy sam już sobie nie radzę.. Czy Msza jest rytuałem, który powtarzam, bo tak mnie nauczono..? Czy może jednak spotkanie z Jezusem wypełnia mnie po brzegi? Czy daje mi moc.. siłę.. nadzieję.. miłość.. wiarę.. sens..? Czy ja oddaję Mu całego siebie? Czy pozwalam Mu się napełnić? Czy może wpuszczam Go tylko tam, gdzie sam uznam za konieczne.. Czy pozwalam Mu wypełnić każdy najmniejszy zakamarek mojego serca?
• „Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni„. Bo wszyscy wrzucali „z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała.” Właśnie : Z NIEDOSTATKU. Dopiero wtedy, gdy zrozumiem, że tak naprawdę nic nie mam, bo wszystko zostało mi dane, dopiero, gdy pojmę, że Bóg nie podziwia mojego auta, domu, konta, złota, które gromadziłem całe życie.. dopiero, gdy zrozumiem, że przed Bogiem jestem nagi.. jestem ubogi.. dopiero wtedy jestem gotowy wypełnić się Jego miłością. Moje naczynie musi być puste.. musi być spragnione Jego obecności. Dopóki będę przywiązany do wszystkiego, co mam na ziemi.. dopóki będę pełen dóbr tego świata, tak długo nie będzie we mnie miejsca dla miłości Boga. On chce mnie całego.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, uczyń moje serce spragnionym Ciebie. Pokaż mi, że tylko w Tobie jest mój sens, moja siła, nadzieja, mój początek i koniec. Wypełnij mnie całego, bym nie pragnął niczego prócz Ciebie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?