Archiwum z dnia: 1 sierpnia 2013

1.08.2013, czwartek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Wyjścia 40,16-21.34-38

Mojżesz wykonał wszystko tak, jak mu to Pan nakazał uczynić. Wzniesiono przybytek dnia pierwszego, miesiąca pierwszego, roku drugiego. Postawił Mojżesz przybytek, założył podstawy, ustawił dach, umieścił poprzeczki oraz ustawił słupy. I rozciągnął namiot nad przybytkiem i nakrył go przykryciem namiotu z góry, jak to nakazał Pan Mojżeszowi. Następnie wziął Świadectwo i położył je w Arce, włożył też drążki do pierścieni Arki i przykrył z wierzchu przebłagalnią. Wniósł następnie Arkę do przybytku i zawiesił zasłonę zakrywającą i okrył nią Arkę Świadectwa, jak nakazał Pan Mojżeszowi.

Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek. I nie mógł Mojżesz wejść do Namiotu Spotkania, bo spoczywał na nim obłok i chwała Pana wypełniała przybytek. Ile razy obłok wznosił się nad przybytkiem, synowie Izraela wyruszali w drogę, a jeśli obłok nie wznosił się, nie ruszali w drogę, aż do dnia uniesienia się obłoku. Obłok bowiem Pana za dnia zakrywał przybytek, a w nocy błyszczał jak ogień w oczach całego domu izraelskiego w czasie całej ich wędrówki.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Wędrówka Izraela przez pustynię jest obrazem wędrówki każdego człowieka przez życie. Bóg nie opuszczał swojego ludu na pustyni i jest także obecny przy każdym z nas każdego dnia naszego życia.
• Obłok bowiem Pana za dnia zakrywał przybytek. Dzień to czas normalnej wędrówki, czas normalnego, szarego życia. Bóg jest ukryty w obłoku. Nie widać Go, jest zakryty, nieprzenikniony, ale jest. Jest blisko Izraelitów, w ich obozie. Nie trzeba go daleko szukać. Wystarczy się zwrócić w stronę Namiotu Spotkania.
• (…) a w nocy błyszczał jak ogień w oczach całego domu izraelskiego w czasie całej ich wędrówki. Noc to czas niepewności, lęku, czas w którym łatwo się zagubić. Bóg jest ukryty w ogniu. Świeci wskazując drogę, zapewnia bezpieczeństwo. Wciąż jest bardzo blisko i bardzo łatwo Go zauważyć.
• Jak doświadczam Bożej obecności w swoim życiu? Czy zwracam się do Niego w okresie szarej codzienności, czy raczej w zabieganiu „w obozie” zapominam o Namiocie Spotkania? Czy dostrzegam Jego światło w czasie trudnym, w chwilach zagubienia?
• On Jest! Zawsze, blisko mnie i blisko ciebie. Wystarczy się do Niego zwrócić. Pamiętajmy o tym.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie przepraszam, że tak często zapominam o Tobie, ale wiem, że Ty jesteś przy mnie. Dziękuję Ci za to.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.      

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?