Archiwum z dnia: 21 lutego 2019

21.02.2019, czwartek , św. Piotra Damianiego, biskupa i doktora Kościoła

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 8, 27-33

Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?» Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków».
On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz».
Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsza Ewangelia to zaproszenie od BOGA do dialogu, do spojrzenia wokół siebie i we własną duszę. Pan Jezus zadaje Ci pytanie „Za kogo uważają Mnie ludzie?”. Odpowiem „To zależy”. Czasami spotykam ludzi, którzy tak naprawdę Cię nie znają. Inni mówią, że jesteś jakimś szaleńcem, którego wykreowano na boga, by karmić serca i umysły naiwnych. Są tacy, którzy uważają, że jesteś Panie kosmitą, energią lub uzdrowicielem. Na szczęście znam też wielu, dla których jesteś wcielonym BOGIEM, PANEM i ZBAWICIELEM.
• Drugie pytanie „Za kogo ty Mnie uważasz?”. Odpowiedź na to pytanie łatwo zapchać wyuczonymi frazesami. Dlatego do każdej nazwy, przymiotu czy roli jaką Mu nadasz, przypisz konkret – jak tego doświadczasz w swoim życiu. Gdy nazywam Jezusa WSZECHMOCNYM, przypominam sobie jak wyzwolił mnie ze nałogu. Jest DOBRY, bo dał mi wspaniałą żonę, dzieci i utrzymuje nas dając mi możliwość pracy. Nazywam go PANEM, bo wraz z żoną staramy się wsłuchiwać w Jego wolę i uznaliśmy, że tylko dzierżawimy to, co posiadamy. To ważne, byś uczciwie i z rozmysłem odpowiedział BOGU. Piotr wykrzyczał Mesjasz, lecz widział tylko wyzwoliciela spod okupacji Rzymian i może proroka. Wymyślił sobie kim ma być Jezus nie słuchając tego, co Mu objawia. Dlatego Jezus go skarcił.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu proszę otwieraj moje serce i umysł, bym rozumiał czego oczekujesz ode mnie i dokąd mnie prowadzisz. Jezu ufam Tobie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?